honum hevur altíð dámt væl at ganga í náttúruni, og tað klárar hann enn, um enn beinini eru farin at bila eitt sindur. - Men nú kalendarin fyri 2009 er gjørdur, so var eisini trupult at finna myndevnir, og
og fleiri við mær - um, hvørjum fínum tilgitingum tit so enn koma við, »at hetta man ikki fara og bila fyri Funningsfjørð« - tí við størri álvara ber illa til at taka tykkara próvgrundir fyri at sleppa
sigldi í fleiri ár við Skansatanga, til tú í 90’unum gavst at sigla. Helst er tað tá, tað byrjaði at bila við heilsuni hjá tær. Tað handaliga lá sanniliga ikki eftir teg, var tað ein umvæling av einum hvørjum
arbeiða inni á posthúsinum. Tá gekk hann bert út við peningini og postuppkrøvum. Í 1939 fór heilsan at bila, og tá legði Tummas frá sær. Søgan um eina jarðarmóður Serliga kend er kona Tummas, Hansina. Hon arbeiddi
út til handlarnar í býnum. Hann arbeiddi har, til hann kom til pensiónsaldur. Seinni fór heilsan at bila, og síðan 1999 hevur Hans Petur búð á Miðstovuni á Lágargarði, har tey gera alt fyri at hjúkla um
síðani gavst Hans Olaf at arbeiða, hann hevði aldur til tað, men helst var tað heilsan, ið far farin at bila, ið gjørdi, at hann helt uppat. Hóast nógv nívdur av sjúku, so hoyrdu tú hann ikki gremja seg, hann
inum, síðan fuglfirðingar byrjaðu at spæla horn og til hann noyddist at gevast, tí eyguni fóru at bila, og hann sá ikki nótarnar longur. Í einum sangi, sum hann saman við bróðrinum Jógvan Edvard yrkti
síðan fuglfirðingar byrjaðu at spæla horn, til hann noyddist at gevast, tí eyguni fóru at bila. Tá eyguni fóru at bila, fekk hann sær eina teldu, ið kundi vaksa so mikið um bókstavirnar, at hann sá teir. Hann
Nielsi og Petur J., tá ið hesin táttur í mentanararvi okkara skuldi hevdast. Hóast sjónin var farin at bila síðstu árini, legði Hans ikki árarnar inn, men hevði fingið sær telduforrit við stórum bókstavum:
eftir skúlabussinum. Í morgun var hann rættiliga tíðliga á veg, og má tí bíða eina løtu. Tað man ikki bila so nógv, tí veðrið er gott. Einsamallur Klokkan var farin nakað av hálvgum tíggju, tá vit komu fram
