og Nes Ein danskur lærari var komin til Nes eitt árið at læra børnini. Ógvuliga góður var hesin lær­ari, og børnunum dámdi hann frálíka væl. Lærarin slapp til Havnar eina ferð um árið, og so ein føstulávints

til 8 bátar, sum róðu út. Summar bátsskipanir høvdu tveir bátar, so ein kundi vera innari og ein utt­ari. Fiskurin varð avreiddur í Hvannasundi. Hann fór umborð á skip hjá Kjølbro, sum seldi hann á bretska

eisini stór veking um hesa tíðina. Zacharias var pápi Johannes Bech, sum gjørdist kendur trú­boð­­ari. Ein beiggi var Sofus Bech, ein koyrari á sjónum, sum komið verð­ur aftur til. Beiggin Zakaris Bech

mið­verjuni hevur Poul N. Mikkelsen spælt allar dystir­nar á tamb, og á fram­rættaðu plássunum bjóðar Ari Ó. Ellingsgaard av í kapp­ing við Nenad Saric og Dánjal á Lakjuni. Ivi um KÍ toppskjúttan Tað gongur

Torvheiðarnir vóru heldur vátir, og tí plagdu tey at bera torvið om­an á eina hellu, har tað tornaði skjót­ari. Fyrsta, meg minnist, bóru tey torvið har oman á eini vanligari fiska­børu. Men sjálvur gjørdi eg mær

Bárður Olsen. Skulu einki broyta Bárður Olsen trýr fult og heilt upp á, at EB/Streymur verður FM vinn­ari 2012. Teir skulu bara halda fram við at spæla sítt spæl. – Teir skulu einki broyta, men bara halda

hvalastøðini. Teir vórðu tiknir, tá fyrri heimsbardagi byrjaði í 1914. Eina ferð kom ein týskur krúss­ari og skuldi spreingja støðina í luftina. Bretar høvdu fingið at vita um hetta frammanundan, og ein japanskur

havi eisini verið við tveimum svenskum nótabátum. Annar var »Ajax«, fyrrverandi »Vingaborg«. Skip­­ari var leirvíkingurin Eyðbjørn Lervig, sum seinni førdi »Tjaldrið«. Hin var »Abba«. Poul Grunnveit úr

morgunlestrar, átti útvarpið sjálv­andi at tikið av og brúkt henda møguleika at varðveitt eitt fjøl­broytt­ari tilboð til ein nógv størri part av fólkinum enn bert tey, sum hava stundir og møguleika kl.07 á morgni

Týsklandi til Danmarkar. Talan var m.a. eisini um at hava eftirlit við dønum, sum høvdu verið í týsk­ari hertænastu, og teir vóru ikki so fáir. Millum teir vóru eisini fleiri før­oyingar. Ein dagin Páll stend­ur