partur av teimum hugsarum og vísindamonnum, sum løgdu lunnar undir modernaða samfelagið, trúðu á Gud. Dømi um hetta eru Kepler, Newton, Pascal og Locke. Trúgvin var ein drívmegi hjá hesum monnum, sigur
heimin, serliga fyri synd og óreinligheit. Fyri hann hevur álopið á New York verið neyðugt, sum tá Gud í Gamla Testamenti oyðilegið Sodoma og Gomorra. Mytan um modernaða stórbýin er knýtt saman við skø
verði eg púra ørkymlaður. Eg sovi og eti eisini tilvitað áðrenn dyst Finnur um trúgv - Eg trúgvi á Gud, og eg tosi ofta við Harran í tí dagliga. Tað kann vera áðrenn dyst ella í hálvleikinum. Eg gangi ikki
Eg var ógvuliga áleypandi, treisk og aggressiv, tá eg byrjaði í Alv. Ongin skuldi ráða yvir mær, og gud náði tann, sum segði, at eg skuldi gera eitthvørt ella hvussu tað skuldi gerast. Í dag dugi eg at síggja
måde, så ved at skifte bestyrelsen ud. Men hvad skal vi da med fondene? Kunne Gjaldstovan eller - gud bevare min mund - Landsbanken ikke lige så vel have forvaltet eksempelvis Íleggingargrunnurins midler
býr. Ein deiligur og væl útgjørdur barnagarður, har hann og hini børnini hugnaðu sær hvønn einasta Guds skapta dag. Tey gleddu seg altíð at koma í barnagarðin. Men henda dagin skuldu tey læra nakað nýtt
sum eg helli høvdið aftur á eina stjørnuklára nátt og skoðið inn í ævinleikan ella um eg hyggi út í Guds náttúru og gloymi formin, men bert hyggi eftir litunum. Nú eg eri við at sleppa hesi grein kemur takksemi
fullblóðs tjóðarsymbol undir liðini á pørtum av mentanin, so sum t. d. flaggið og tjóðsangurin. Og Gud náði hana, ið setur spurnartekin við flaggið, tjóðsangin ella søguna (ella Jóannes Patursson). Soleiðis
sjófólki, landsmonnum okkara í fremmandum londum og øllum Føroya fólki eitt av Harranum signað nýggjár. Gud signi mítt føðiland Føroyar.
Heimamissiónini góðan byr framyvir og eydnu við arbeiðinum til frama fyri alt tað føroyska samfelagið. Má Gud framvegis signa arbeiði tykkara. Takk fyri
