stutt tíð á árinum, vit kundu spæla grindadráp. Vit spældu eisini, at vit vóru til skips við slupp. Vit høvdu einar tvær av teimum. Tær høvdu last. Vit tóku salt til hvønn túrin, og tá var farið í fjøruna [...] hvat eg kundi. Vit fingu heldur einki lært henda dagin. Vit blivu bara skrivað í eina bók hjá læraranum, fingu at vita, hvar vit skuldu sita, og hvørjum vit skuldu sita saman við. Vit skuldu eisini vísa [...] væl, har hann var settur á ein stein og vit ótu, meðan vit sótu í grasinum! Eisini skuldu vit hjálpa til, tá ið eplini skuldu setast niður. Líka­leiðis skuldu vit hjálpa til við hoygg­ingini. Hugvekjandi

4. partur Tey munnu vera fleiri, sum við áhuga hava lisið frásagnirnar hjá Johan Hansen um hansara barna­minni úr Kollafirði. Tað er ein fong­ur at hava fingið hesi minni varð­veitt. Johan er ein fróðarmaður [...] varð eitt missiónshús, er eisini áhugaverd. Tað, sum hendi var, at tá ið teir ungu menninir komu heim um heystið leigaðu teir eini gomul hús at dansa í. Fyrireikararnir vóru limir í Bláa Krossi, so brennivín [...] hann gekk burtur, og ættin lat kirkjuni gávuna! Tá eitt farvæl kundi vera endaligt Síðan greiðir Johan hugvekjandi frá slupptíðini. Millum annað um, tá ið allir menninir fóru avstað fyrst í mars mánaði

Skúlin lá nærindis og ofta vóru vit og hjálptu honum í fríkvarterinum. Tá ringt varð inn aftur til tíma, vóru vit uppá pláss til tíðina. Tjørutunnan Nú eg í minninum eri við Sjógv, so lat meg taka tjørutunnuna [...] nýggjári, og tankarnir vóru um, hvat vit skuldu fáa til at brenna á nýggj­árs­báli, so lat tað í einum: “Hvat við tjørutunnuna hjá gamla lærara?” Skuldu vit spyrja, um vit kundu fáa hana? Nei, tað kundi ikki [...] nær vit skuldu fáa hana uppá pláss. Eitt kvøld í myrkri fóru vit við tunnuni niðan gjøgnum Beitið og goymdu hana til næsta tak. Hon skuldi heilt niðan til Gerðabakka. Har skuldi bálið tendrast. Tá so tjøran

at munga kundu vit ikki lata vera við. So spurdi ein fínur maður, um vit ikki skuldu hava nakað. Vit søgdu, sum satt var, at vit áttu ikki nakað at keypa fyri. So spurdi hann, hvat vit helst høvdu hugsað [...] við okkum. So var farið til gongu, og tá vit komu til Leynaklyvjarnar var tað mest uppeftir vit hugdu. Tað var tann høgi hamarin, sum toygdi seg út yvir vegin, vit høvdu í tonkunum. Á síðuni út móti vatninum [...] skuldi fram til fundar­plássið. Tá ið vit komu úr kirkju og høvd­ið etið døgurða, vóru vit tríggir dreing­ir í sama aldri, sum høvdu fingið loyvi til at fara fram í dalin. Vit kendu væl fundar­plássið, ein

av Sevlendi á Strondum, fór sum flest allir unglingar tá í tíðini til skips, tá skúlatíðin var av, og sigldi hann bæði við sluppum og trolarum. Tá Jóhan hevði verði til skips í nøkur ár, fór hann á sj [...] Tað vóru eini skelkandi boð, ið bórust okkum á miðdegi mánadagin 8. apríl, tá vit fingu boðini um, at Jóhan hevði fingið eitt hóttafall, meðan hann stóð so lívsfróður í túninum og tosaði við ein av grannunum [...] vælsmakkandi kvøldi eftir. Tá borðhaldið var liðugt, og farið bleiv gongutúr, varð Jóhan áleinaður eftir og átók sær alt uppvask og annað, og hevði kaffi við dessert omaná klárt, tá komið bleiv aftur frá gongutúri

Ísland, meira enn 300 fjórðingar. Tá ið vit komu inn á gólvið hjá Johan og Emmy var høvuðsendamálið at fáa eina søgu um svimjng. Hana fingu vit eisini. Men Johan veit so ómetaliga nógv annað. Hann hevur [...] SAMRØÐA Vit hava hitt tann 87 ára gamla Johan Norðfoss í Havn, sum hevur eitt sjáldsamt avrik. Hann hevur nevniliga, síðan hann fylti 80 ár, svomið ein tein, sum svarar til leiðina millum Føroyar og Ísland [...] hoyggjað, eisini beint fyri dyrnar. Men skjótt kom vanlagnan. Johan var bert 26 ár, tá ið hann gjørdist einkjumaður, tá konan knapliga doyði. Nøkur ár seinni giftist hann aftur við Emmy, sum er ættað av

petroleum var hon pumpað uppí dunkar. Men vit máttu eisini bera petroleum út. Vit høvdu tveir dunkar við okkum, sum vit so bóru út til kundarnar og stoyttu í teirra íløt. Tá mátti ansast væl eftir, at petroleum [...] handlinum. Vit blivu so uppsagdir. Hans Jakku segði við okkum, at nú vóru vit blivnir so gamlir. Hann helt ikki at vit skuldu fortseta, tí nú skuldi Otto koma upp. Nú skuldi hann eisini hava eina býsúklu [...] gekk í fisk uppi á Hálsi, tá gekk eg í skúla. Einasta eg fekk var ein slikkipinnur hvønn fríggjadag. Lønin annars fór beinleiðis til foreldrini. Tað var tað vanliga tá í tíðini, tá øll máttu spaða til húsarhaldið

við Skinnarasker. Tá vit koma yvirum, koma vit fyrst til Vippuna úti í Tinga­nesi. Tað er einki millum Sælinga­hell­una og Vippuna. So koma vit til Evensens brúgv. Har var fiska­pakk­hús. Fiskurin var førdur [...] vóru. Tá plagdu vit at vera við, og tá var tað stuttligt at fáa karm. Eg var ongantíð í sætta klassa. Eg fór úr fimta uppí sjeynda klassa. Eg tímdi so illa at ganga í skúla seinasta árið. Tá vóru vit bert [...] Miðal­hav­ið, til vit komu aftur til Gi­bralt­ar. Vit løgdu at í Lissabon, Bis­caya, Brest, sigldu gjøgnum Kieler­kanalin, og so koma vit til Keypmannahavn. Drúgv ferð heim Vit skuldu hava fría reisu heim

farvatnið her. Vit vónaðu at sleppa inn í onkra av havninum. Men veðrið øtlaði, so vit sluppu ongastaðni inn. Tá vit so komu upp móti Holinum, teir kalla, tá var eisini tjúkt. Tá varð ættin eystan. Vit royndu [...] tann trupul­leika, sum postmenn ofta hava. Hundunum dámdu ikki, at vit komu. Tá vit fóru avstað aftur við teimum tómu sekkunum, høvdu teir ofta hug til at loypa á. Men tá fingu teir sekkin um oyruni. Men eingin [...] royndu so at taka havn í Hetlandi, men vit sóu einki, og nautiska útgerðin var sera avmarkað. Vit komu so norður um. Tá var sjógvurin ringur. Tað var illveður. Tá vit koma norður frá Hetlandsoyggjunum hækkar

taka skipið upp. So vórðu vit samdir um at fara avstað aftur, men vit skuldu ikki taka ís. Vit fóru út, og tá byrjaði aftur at leka. Vit fóru so beinleiðis á beding her í Havn. Tá vísti tað seg, at tað bar [...] til teirra, tá ið teir sigldu framvið okkum. Vit lógu eitt sindur uttari. Vit roknaði við, at síggja teir aftur um náttina. Vit gingu skjót­ari, og tað var mánalýsi. Men vit sóu teir ikki. Vit koma so til [...] bilar til í Føroyar í hesum sambandi. Vit fóru so til Íslands aftur. Vit fóru í sama stað og fingu eisini uppí. Tá ið vit skuldu fara avstað komu snarboð um, at vit skuldu taka 70 kjøttunnur inn á dekkið