at nakar hevur hugsa beinleiðis um tað. ? Skal Tinghúsvegurin latast aftur fyri ferðslu, hvat so, spyr Ebba Hentze. ? Eg eri samd við Gunnar Hoydal um at teir h eldur áttu at tikið bygningin hjá Telef

ella løgmaður, sum hevur ábyrgd av kirkjuni og er limur í henni, brádliga sigur seg vera ateist, spyr Jógvan við Keldu? Hann vísir á, at tað er bara limurin sjálvur, sum kann melda seg úr kirkjuni. Hesin

út. Serliga er tað so við almennum og opnum orðingum. Øll kenna dømini úr bíbliuni, t.d. tá onkur spyr, hvussu ofta skal eg fyrigeva næsta mínnum? út frá boðnum um at elska næstan. Slíkar ásetingar, ið

høvdu vit umboðsráðsfund, har vit vórðu kunnað um hálvársroknskapirnar hjá felagnum. ? Á tí fundinum spyr ein limur í umboðsráðnum beinleiðis, um Tryggingin hevur ætlanir um at fara undir bankavirksemi.

hava trupulleikar við at fáa fíggjarligu endarnar at røkka saman í sjúkrahúsverkinum frammanundan, spyr Magni? Tað er tó torført at vísa nágreiniliga á hvat granskingin vísir á økinum, tí tøknin er enn

siga, og lukkutíð hevði Sjúrður lisið upp á lektiuna, svaraði rætt hvørja ferð, eisini tá Jensina spyr klassiska kvinnuspurningin: Sært tú nakað, sum er broytt við mær? Rætt svar: Tú hevur fingið nýggja

persóni. At hetta ikki fekk fylgjur og ikki hevur fingið fylgjur er heilt einastandandi og ótrúligt. Man spyr seg sjálvan um hetta er støðið og tað sum flokkurin stendur og fer at standa fyri í framtíðini. Líkt

føroysku ungu hava hugsað sum so: Hatta er so skítibýtt, at eg tými yvirhøvur ikki at svara! ella; Eingin spyr um sovorðið! Tey, ið ikki eru samd við mær, kunnu so hinvegin svara mær uppá henda spurningin: Hvussu

Sverri Dahl, Palli og eg vóru í Klakksvík, letur í Palla, tá ið vit koyra framvið posthúsinum og Sverri spyr um henda bygning, svarar Palli stutt: ”Ein undomssynd” - Deiligt posthús” sigur Sverri og so var ikki

eg vóru í Klakksvík í arbeiðsørindum, letur í Palla, tá ið vit koyra framvið posthúsinum og Sverri spyr um henda bygning, svarar Palli stutt: ”Ein ungdómssynd” - Deiligt posthús” sigur Sverri og so var