skótalið í Vágsbotni, ið fer at skipa fyri ymiskum aktivitetum fyri ung og eldri. Bjargingarbáturin Lív fer at sigla runt við áhugaðum, og Føroya Bjór lovar eitt sokallað ?surprise? meðan sendingin koyrir

elektroniskt á øllum stigum, ivast mong í, um føroyska málinum, sum vit hava kent og dyrkað tað, er lív lagað í longdini. - Beinagrindin, skrokkurin ella stórviðurin í føroyskum tali- og skriftmáli er við

t, og tey flestu okkara hava livið júst somikið kreativt, at vit vita, at vit liva eitt ókreativt lív. Joy Poul Guilford er annar sálarfrøðingur, sum hevur kannað intelligenshugtakið og funnið fram til

t, og tey flestu okkara hava livið júst somikið kreativt, at vit vita, at vit liva eitt ókreativt lív. Joy Poul Guilford er annar sálarfrøðingur, sum hevur kannað intelligenshugtakið og funnið fram til

Svend C - at enda mitt í kvettroyndini í Turkalandi miðskeiðis í juli mánaði í fjør, har fólk lótu lív. Nýbygningurin er bygdur í Turkalandi, og tað var mitt, meðan teir vóru úti á royndartúri, at kvettroyndin

sum mannaðu føroyska liðið, vóru Asta Magnussen, Elin Katrina Haraldsen og Jytta Drangastein úr AB. Lív Horsdal, Unn Kragesteen, Selma Dahl Erol, Ása Christiansen, Elsa Maria Olsen og Ása á Neystabø úr B36

Tá so 9-ára gamla Mirjam eftir hetta byrjaði við sanginum “Tað lítla ljós eg fekk”, kom rættuligt lív í, og eftirfylgjandi fingu vit góðar og vælkendar gospelsangir so sum, “Go tell it on the mountain”

langtíðarskaddur í farna kappingarárið, sigur, at talan var um læruríka tíð, sum hann gekk uppí við lív og sál. - Eg byrjaði árið í fjør sum spælari, men fekk ein skaða longu í fyrsta dysti, og hevði síðani [...] skuldi vera leiðarin. - Talan var eina ógvuliga spennandi og læruríka tíð, og eg gekk uppí tað við lív og sál aftaná arbeiðstíð. Eg haldi eisini at tað hilnaðist væl, tí í teimum fýra dystunum, sum eg stóð

gav Son Sín, hin einborna, fyri at hvør tann, ið trýr á Hann, skal ikki fortapast, men hava ævigt lív.” Í fyrsta brævi sínum sigur Jóhannes hetta í triðja kapitli, fyrsta versi: “Síggið, hvussu stóran [...] fødd av nýggjum og tey, sum ikki eru fødd av nýggjum. Teimum, sum eru farin yvir um frá deyða til lív, og tey, sum enn eru í tí myrkri, sum vit øll ganga í av náttúru. Í hesum sama kapitlinum síggja vit [...] líka lítið tann, ið elskar ikki bróður sín.” V. 10 “Vit vita, at vit eru farin yvirum frá deyða til lív, tí vit elska brøðurnar; tann, ið elskar ikki, verður verandi í deyðanum.” v.14. “Vit eru av Gudi.

eri illa skaddir, og teir hava krav upp eitt størri endurgjald fyri mista arbeiðsinntøku eitt langt lív. Og tá er eitt endurgjald á 40 G als ikki nóg mikið, sigur Tove Selbekk, næstforkvinna í Støttegruppen