Eisini Føroya Handverkarafelag var ímóti avtaluni. Spurdur um hvat póllendingarnir hava fingið í løn, sigur formaðurin í Havnar Handverkarafelag, at hann ikki kann siga tað nágreiniliga, men sigur seg
Sáttmálasamráðingar ? Tað er væntandi, at vit eisini fara at krevja meiri í løn. Tað spáa bæði Ingeborg Vinther, forkvinna í Føroya Arbeiðarafelag og Hans Joensen, formaður í Havnar Arbeiðsmannafelag,
framvegis, at verkafeløgini kunnu ikki góðtaka, at gjóvin ímillum verkafólkið og lønarbólkarnar við betri løn, alsamt gerst djúpari og breiðari. Í tí sambandi átalaði hann enn einaferð stakkalættan, sum landsstýrið
orsøkin til, at teir ikki vilja siga sáttmálan upp. ? Sáttmálasamráðingar snúgva seg ikki bara um løn.Tað eru nógv viðurskifti í einum sáttmála, sum bøtast kunnu um og tað er ikki alt, sum kostar arbe
afturvendandi niðurstøða á fundinum. Vit eru so blíð við fremmandafólk, at vit gloyma at taka okkara løn fyri tað arbeiðið og ta tænastu, vit veita teimum. Hesin hugburður má broytast. Tí skulu vit tosa um
Hon ringdi so til Televarpið, og spurdi um tey ikki kundu bíða til endan av mánaðanum, tá ið eg fái løn, tað kundu tey ikki. Tí tað stóð jú um lív og deyð hjá teimum, um ikki tey fingu hesar 518 krónurnar
vest. Da tenkte jeg, at engang skal jeg være der som gjest. Nå endelig kan drømmen, få sin fortjente lønn. Nå kan jeg se naturen, og du, og du: Så skjønn. Da smaragdgrønne klipper, som kneiser opp mot sky
sosialistinum er harafturímóti, at landskassin eigur tað, sum liggur omanfyri tað, teir kalla eina vanliga løn , so landkassin kann vera tann skapandi , gevandi og hin alfaðirligi. Hetta sum søgan hevur prógvað
úttala seg um einstøk mál, ið ikki er annað enn undanførsla fyri at hava sovið í tímanum fyri nógva løn. Eg spyrji meg sjálvan: Stuðla humanistar í samgonguni, sum annars rópa umsolidaritet og brøðralag
inn at landa á Skálafjørðinum, hava havt tveir valmøguleikar. At landa skipið bíligari fyri tímaløn á Toftum, ella at landa skipini dýrari, men skjótari(!) við einari akkordskipan í Runavík. Nógvir
