viðmæla hetta "frálíka" loysingaragn - men teir nevna onki um loysingarkrókin. Pensionistar skulu hava mat - ikki valagn. Tað heldur Sambandsflokkurin.

hjá Gunnar Eriksson, har teir 4 tónleikararnir, Lisbeth Diers, percussion, Joakim Rolansson, altsax, Mats Eriksson, guitar og Thommy Andersson, k-bas, spældu til sermerktu improvisatiónirnar hja Gunnar Eriksson

hesum nærbýldu heiðum, miðskeiðis í oyggjum okkara, har sum pylsur og sjokopops hava skotrað vanligan mat av borðinum og gjørt treystligar traðarmenn til gummimenn . . . havnarmenn, faktiskt. Nei, í Havn er

vøggustovupláss á stovninum Stellu Maris kostar í dag 2100 kr. Tá fáa børnini ymiskar ágóðar, so sum mat, grønmeti, frukt og blæur. Hesar ágóðar mugu foreldur at dagrøktarbørnum sjálv rinda fyri. Sambært

Í Føroyum skal ikki vera neyðugt at bidda fyri at fáa mat, klæðir og tak yvir høvdið. Men, tíverri gongur sjón fyri søgn, at eitt vaksandi tal av fólki í landi okkara eru so hart sperd peningaliga, at

vera í tillagaðum størvum, hava eisini fíggjarligar skyldur. Lán, leiguútreiðslur, útreiðslur til mat og so framvegis. Tey hava familjur. Tey hava eina vón um ikki bara at yvirliva, men at hava eitt gott

aftur og bú­sett­ist í Havn og seinni á Argj­um. Á hesi lítlu oyggj hitti Krist­ina William Scollay Mat­h­i­e­son, og tey giftust 19. au­gust 1950. Ættin í Føroyum var væl um­boðað í brúdleypinum. Úr Før­oyum

triði. Nøkur útlendsk ferðafólk tosaðu um møguleikan at klaga. Eisini var onkur, sum hevði frystan mat í kuffertinum og stúrdi fyri, at alt var tiðnað. ##med3## Klokkan 06:20 kom eitt starvsfólk í gulum

fátækraraktum pensjónistum at kenna seg noyddar at venda sær til privatar hjálparfelagsskapir at fáa mat og klæðir uppá kroppin. Fái nú eftirlønina til fyritíðarpensjónistar upp á pláss og hækki somuleiðis

og sum marglæti. Eg var á eini ráðstevnu um mat og matsiðir í Keypmannahavn fyri nøkrum árum síðani. Í hesum sambandi spurdi ein granskari, sum kannaði tann mat, sum tey ótu við hovið hjá danska kongi­num [...] niðurgering av tí turra fiskinum, men svaraði hampiliga aftur. ”Jú, tað er ikki tað, eg havi nógvan góðan mat í salttunnu­num í kjallaranum, men nú átti eg eisini góðan turran fisk, og eg fór at munga eftir honum