Fólkatingsvalið var eisini ein uppgerð millum stjórnarskipanarpolitikkin hjá Høgna Hoydal og stórum pørtum av løgtinginum, ikki minst tí, sum Sjúrður Skaale hevur víst á seinastu mánaðirnar, sum eisini var orsøkin til, at hann saðlaði um, vendi Tjóðveldinum bakið og fór upp í Javnaðarflokkin.
Soleiðis er fólkatingsvalið eisini søguligt. Vit skulu heili 30 ár aftur í tíðina – heilt aftur til fólkatingsvalið í 1981 – fyri at finna seinasta valið, har eitt sambandsumboð og eitt javnaðarumboð varð valt á fólkating. Tað var tá sambandsstjørnan æt Pauli Ellefsen og tjóðveldisstjørnan æt Erlendur Patursson. Sæð við tjóðveldisbrillum, so eru vit bumbað ein heilan mansaldur aftur í tíðina.
Veruleikin er kortini ikki so einfaldur, at alt sum Tjóðveldi – og fyrrverandi fullveldisvongurin – hevur staðið fyri, er kveistrað til viks. Tvørturímóti hava flestu flokkar tikið partar av tí konsensuspolitikki, sum er sprottin úr hesum arbeiðið til sín, meðan Tjóðveldi hevur staðið fast við, at einki ber til uttan loysingin – at vit fáa fult tjóðarfrælsi, fullveldi.
Konfrontatiónsleiðin hjá Tjóðveldinum er vrakað av fólkinum. Veruleikin er ikki svart/hvítur, men rættiliga nuanseraður.
Eingin tosar tó um at fara aftur í tíðina, at hækka blokkin og soleiðis binda okkum tættari at Danmark, tó at argumentatiónin hjá Sambandsflokkinum viðhvørt ber á tað borðið. Vit skulu hava í huga, at sjálvt Sambandsflokkurin ikki í álvara tosar um at hækka blokkin aftur til tað, hann var, men heldur tosar um at tiðna blokkstuðulin uppaftur. Hóast hetta kann tykjast sum bakvendur politikkur, so hevur Sambandsflokkurin eitt poeng í hesum. Og tað er, at fastfrystingin er ein føroysk avgerð – og at »tiðningin« eisini verður ein føroysk avgerð, tí vit hava rætt til hesar pengar, men vilja ikki hava teir. Hetta snýr seg um prístalsviðgerðina av blokkinum. Við at lata hann standa í stað, so minkar hann – og sum frá líður burtur í einki.
Tað sum stendur rimmarfast eftir fólkatingsvalið er, at vit skulu ganga ta hóligu leiðina í stjórnarmálinum. Tí eigur Tjóðveldi at taka í egnan barm nú og vísa, at flokkurin er ein pragmatiskur flokkur, sum vil finna loysnir heldur enn konfrontatión.
