merkisvert, tí bólkurin var ikki virkin longi, og einans útgáva kom frá teimum. Men eittnú løgini hjá Kaj, Ria og Bóndin Hungrar (Knarvakotið), settu seg í føroyska huglagið, og fluttu nøkur mørk, tá um almenna
Rd1 Ric6 8.e5 (Áhugaverdur leikur. Olaf er ikki bangin.) 8...Bxf3 9.gxf3 Rid7 10.f4 e6 11.c3 Fh4 12.Ria3 Rie7 13.Ff3 a6 14.Kh1 d5 15.Be2 c5 16.Ric2 Rac8 17.Rie3 (Riddarin kemur við í leikin. Nøkunlunda jøvn
verk, sigur talsmaðurin hjá Vladimir Putin, forseta, Dmitrij Peskov, sambært russisku tíðindastovuni, Ria Novosti. Sambært tíðindastovuni Tass eru trygdin kring fleiri bygningar og flutningsmiðstøðir í hø
Mortensen, Lisa í Dali, Jákup Dahl, Karin Djurhuus og Durita Flóvinsdóttir. Hanus Kamban týddi leikin. Ria Tórgarð er leikstjóri og Hjálmar Dam scenografur. Umframt tey medvirka Árni Baldvinsson (ljós), Jón
"Nordost" á Tjóðpallinum Leikarar: Birita Mohr, Súsonna Tórgarð og Gunnvá Zachariasen Leikstjóri: Ria Torgarð Týtt til føroyskt: André Niclasen Pallur og ljós: Árni Baldvinsson og Símun Pauli Hansen Búnar:
grønum buksum, sum hevur gjørt tað til ein lívsstíl at bidda seg til enn ein drykk, og sum bara ein sum Ria Torgarð megnar at gera til eina sanna diva í síni egnu bíligu tivoli-verð. Tuflaði Hilmar, sum Hans
stovninum hevur syrgt fyri at seta eina fjølbroytta skrá saman og úr henni kunnu vit nevna at systrarnar Ria og Súsanna Tórgarð fara at spæla ein sjónleik, sum gjørdur er til løtuna. Eisini verður sangur á skránni
von við at skiftast um uppgávur, sigur Hans Tórgarð. Ein onnur Tórgarð spælir eisini við í leikinum, Ria Tórgarð. Tveir av teimum, sum eisini sluppu framat í ?Eitur nakað land weekend? eru eisini við hesaferð
palli 17. mai í 1971. Jesus-leiklutin hevur Líggjas Olsen, sum eisini er kendur úr bólkinum Deja-vu. Ria Tórgarð hevur leikstjórnað leikinum, og Hans Olivur Højgaard Joensen er lærarin, ið stendur aftanfyri
Thit Aakerman, Alexandra Ingudóttir Blak, Tinka Tróndardóttir Sørensen, Stella Djurhuus á Neystabø, Ria Arge Jacobsen, Rán Blak Øster, Anny Mikaelsdóttir Blak, Unnur Tróndheim Johansen og Hildur Tróndheim
