Johannesi, bæði eystanfyri eftir nátungum, og vestanfyri eftir fugli. Væl minnist eg tá farið var vestur undir bjørgini, og leitað var uppi í Fløttin undir ánni. Eg sum var lítið djarvur í bakkanum, dámdi

Gjógv. Haðani havi eg nógv góð minnir. Mangan var farið til útróðrar og at dyrgja. Tá ið vit fóru vestur um Riv við snøri, tá dámdi abba væl. Hann visti mong mið og plinkar, sum hann greiddi abbasynunum

kundu blíva egnd við onkrum søtum. Sum barn minnist eg aftur á jólaaftanar, tá ið eg og gumma komu vestur til døgurða, og gávurnar skuldu pakkast upp. Tá komu tey hjá mostur og Hennegubbanum við sínum gávum

slapp sína seinastu ferð inn eftir Vágsfirði. Tá ið líkbilurin kom vestur mótir skúlanum í Vági, dreygaði hann oman kaj-brekkuna og vestur eftir kajuni har hann steðgaði við Saturn IV og skúrin, sum vóru

( f. 09.04.1835) og abbasonur Jørgen Frants Jacobsen ( f.01.061811) sum kom úr Bayansstovu í Havn vestur til Miðvágs at halda skúla í 1829. Fyrsti skúli á bygd í Føroyum varð bygdur í Miðvági í 1830, og

aftur á eitt meira sámuligt støði. Fyri meg varð tað serliga løturnar, eg slapp við brøðrunum báðum vestur á Eiði, har alt snúði seg um fótbólt. Tað varð her stóri áhugin fyri bóltspælinum festi røtur, og

hansara Måns foreldraleysir. Miðskeiðis í sekstiárunum flutti Hilmar úr barnaheiminum á Brekkunum vestur í summarhúsið hjá pápanum at búgva. Eitt hitt fyrsta ið Hilmar fór undir var at velta alla trøðna [...] neytini vóru tvey í tali. Og tað er haðani eg frá barndómsárum mínum minnist Hilmar, tá omma sendi meg vestur við spann at keypa mjólk. Blaðungur fór Hilmar at arbeiða hjá Telefonverkinum, fyrst sum linjumaður

Tað var lýtt og sólin skein tann dagin, Martha fór til gravar. Á veg vestur í kirkjuna hugsaði eg, at veðrið var júst sum Martha - blítt og friðarligt. Hóast vit ikki vóru skyldar, var hon sum ein omma

teg til pannukakurnar, ið eg faktiskt lovaði, at hon skuldi gera, tá nú tú og Jaspur skuldu koma vestur aftur at gera lidna verkætlanina, har tú sum fyrsti føroyingur spælir svenskan, tvíarmaða luttinn

eg svav. Handilslívið varð tín lutur í hesi verð í heilsølu ymsum - grundin løgd varð her Fór so vestur til Føringahavn Grønlandsfelagið legði til sítt navn Síðani fór undir sjálvstøðugt yrki kent var