Høgifossur liggur nú bundin við bryggju í Miðvági. Við landgangin stendur eitt uppslag, sum sigur, at skalt tú umborð, mást tú fyrst seta teg í samband við eina fartelefon í landi. Umborð ganga menn og rudda
stór uppgávan fór at vera. Kortini helt hann fyri, at hetta kanska var líka so frægt. - Við hvørt skalt tú ikki hugsa ov nógv, men bara leypa út í tað. Hetta er jú ein risa verkætlan fyri eina so lítla
góður og miðvísur innsatsur til fyri at sleppa av við skrellið og fáa postin bornan til dyrnar. Tú skalt hava skrellistativ og postkasssa á røttum stað til rætta tíð og í rætta standi, og tað er ikki lukkuligt
men ofta einar seks til átta tímar út í eitt. - Tá tú velur ein frásøguhátt, har tú netupp ikki skalt stýra gongdini, er ikki so nógv annað at gera, enn at bíða, til tingini henda. Eg legði rættiliga
er eitt objekt. Hvar eru kenslurnar og kærleikin? Og hvussu kanst tú geva teg hen og koma, tá tú skalt spekulera upp á, hvussu tú sært út? Tú mást leggja líka í dellur og bøkkar og annað, sum ikki er sum
til eitt slag av fangum innanfyri lúnningina. Tað er á leið tað sama, tú verður noyddur til, tá tú skalt fáa eina skaldsøgu lidna, sigur Jóanes, sum eisini hevur leitað sær íblástur í sjólívinum í sínum
Men tað er alt í spølni, og tað er stuttligt at síggja, hvussu gott sambandið er millum tey. ? Tú skalt ikki siga so nógv. Tú fekst onki skreytblað, tá tú hevði flogið. Tað fingu vit, sigur Erna og hyggur
tá tað verður rópt út gjøgnum stýrhúsrútin, at klokkan er tíggju minuttir yvir níggju. »Mogens, skalt tú ikki við?« »Ajú, lat meg bara koma við«, sigur skiparin flennandi og kemur skundisliga umborð.
sítt kavaraloyvi, og Halla fingið staðfest, at hon og vatn rigga ikki saman. Nakrar av royndunum tú skalt klára - ein, faktisk - var ov ræðandi, so avgjørt varð at spara eitt sindur av pengum og nógva tíð
hotell. Hetta hotellið heldur seg hava einarætt uppá ferðaseðlarnar út har, so tú mást siga, at tú skalt búgva á hotellinum, so kanst tú koma við. Tey kunnu so ikki senda teg avstað aftur, tá tú ert komin
