rithøvundarnir, víst verður til, eru t.d. Høgni Hoydal, Hans J. Debes (x3), Jákup Thorsteinsson, Hvítabók, Anne K. Herman (grønl.), Sjúrður Skaale (2000 - Tá Føroyar skuldu loysa) og Jóan P. Joensen & Jørn Astrup
Goldman. Allur heimurin fylgdi við í rættarsakini tá, og tá gjørdist hann av álvara heimskendur. H ann var undir illgruna at hava dripið ekskonuna og Ron Goldman við knívi, og hann slapp sær til rýmingar
, Bjarna Djurholm úr Fólkaflokkinum og so Poul Michelsen, fyrrverandi fólkafloksmann, sum nú er í Framsókn. Tað er stórt spell, at teir ikki hava vunnið ljóð fyri sínum sjónarmiðum
tað gongur væl, og tí var tað heppið, at teir vórðu settir undir umsiting. Búskaparfrøðingurin Jóannes Jacobsen vísti á, at stóri trupulleikin er, at vit enn ikki hava lært, at vinnan eigur at
ismonnum floksins. Hetta vísir veikt spinn og veika leiðslu, sum heldur fer út solo – sum ein annar »miðstaðarandstøðingur« og ofrar egnan landsstýrismann, sum so sjálvur nakrar
áttatiárunum vóru tað Fólkaflokkurin og Javnaðarflokkurin, sum polariseraðu hvønn annan, men tað ber ikki til at síggja sama mynstrið, sum í Danmark. Nú valstríðið til fólkatingsvalið
enn monopol – serliga tá peningastovnar látast at hava kapping, men kortini tryggja hvønn annan við at gera júst tað sama. Lækkar ein rentuna, so lækkar hin eisini. Tá koma eisini væl skrivað
num hava longu brýnt Anniku Olsen, sum nú er knapt so liberal og reaktioner, sum samgongan annars, síðani Jørgen Niclasen gjørdist sterki maðurin í Tinganesi og tók løgmann av ræði. Annika
fara á heysin. Tað er bláoygt at siga, at um Norrøna glapp okkum av hondum, so kom bara onkur annar. Tí tað kom eingin annar. Eingin annar er líka »býttur« sum vit, at fara undir slíka farleið
fund, har trýst uttan iva verður lagt á teir tríggjar »óskikkiligu« tingmenninar, sum so annaðhvørt atkvøða rætt í morgin, ella onkur millumloysn verður funnin, so fólkini í samgonguni
