Chamberlain, fyrrverandi bretskur forsætismálaráðharri og maðurin handan eftirlætispolitikkin, í huga, skuldi tú trúð, at almennir persónar høvdu skýggjað alt tað, ið mátti lukta av eftirlæti—serstakliga tá [...] enn vingulskøltinum Barack Obama. Moralskt krystallklári McCain hevði nevniliga verið munin betri, skuldi eitt fólkamorð Ruanda-style verið í væntu. Um Barack Obama, hesin heimføðisligi avbyrgingarpolitikari

sambandsfloksins, og hevði sostatt onki beinleiðis konstruktivt boð upp á, hvussu nakað sum helst skuldi fremjast í praksis (men tó vóru greiðar ábendingar um, at Danmark skal mjólkast og skuld Føroya skal

afturum Sjónleikarhúsið og skundaði mær inn, tí eg var ikki í alt ov góðari tíð. Kl var 20, og tá skuldi konsertin byrja. Innkomin sá eg, at konsertin var útseld. Gott at síggja føroyingar koma úr reiðrinum

Undir Miðvágsbjørgum: Nakrir ungir menn gjørdu av, at nú skuldi gamli siðurin at fara til látrar takast uppaftur. Lagt varð til, og ein dýrdardag beint eftir veturnætur varð farið við báti av Oyrargjógv

yvir París frá 270 metra hædd - ein vøkur sjón. Í París keyptu vit eitt sokallað Interailpass, ið skuldi føra okkum kring um í Evropu. Interrailpassið er ein øðrvísi háttur at ferðast uppá enn vit eru von [...] alskins litum og tú vart mitt í náttúrunar ríkidømi - sannur vakurleiki. Frá Sveis til Holland, jú har skuldi helst verði stór broyting, og tað serstakliga tá leiðin gongur til hin nógv umtalaða býin Amsterdam [...] at gloyma allar trætufflurnar, ið eru eitt av teirra sereyðkennum. Nú var tíðin runnin og leiðin skuldi aftur leggjast norður eftir, frá einum flatlandi fóru vit til annað, og at enda gekk leiðin heimaftur

yvir París frá 270 metra hædd - ein vøkur sjón. Í París keyptu vit eitt sokallað Interailpass, ið skuldi føra okkum kring um í Evropu. Interrailpassið er ein øðrvísi háttur at ferðast uppá enn vit eru von [...] alskins litum og tú vart mitt í náttúrunar ríkidømi - sannur vakurleiki. Frá Sveis til Holland, jú har skuldi helst verði stór broyting, og tað serstakliga tá leiðin gongur til hin nógv umtalaða býin Amsterdam [...] at gloyma allar trætufflurnar, ið eru eitt av teirra sereyðkennum. Nú var tíðin runnin og leiðin skuldi aftur leggjast norður eftir, frá einum flatlandi fóru vit til annað, og at enda gekk leiðin heimaftur

avbyrgd øki, har tey als ikki fáa samband við tey lokalu – tey, sum hava tí øðrvísi mentanina. Men tað skuldi næsti dagurin bøta um. Tá gekk leiðin púra inn í ein stórbý í Egyptalandi, har ein veruliga kundi

noyddist eg at siga meg úr einum góðum starvi, sum eg var glað fyri. Eg visti, at um eg ikki púrasta skuldi missa trivnaðin, mátti eg finna okkurt mennandi í mínum gerandisdegi. Eg fekk møguleikan at byrja

varð skipað. Hetta er søgan um teir, sum lærdu at sigla, tá ein navigatørur var ein navigatørur, sum skuldi duga at skyna á sól og mána og ikki sum í dag í stóran mun vera telduføðingur fyri at koma um høvini

”Hvussu skuldi eg skriva um hesi fólk, ið halda at turkar, mótvegis øðrum serliga vesturlenskum grannum, eru eitt serliga hjartagott fólk, ið ikki kunnu fremja fólkamorð, meðan nationalistiskir bólkar