mánaðirnir av lívi tínum vóru merktir av stórari sorg, tí beiggi tín, Eyðfinn, var tikin frá tær. Eitt ljós slóknaði í tær, alt títt lív hevði hann verið har. Tú sá upp til hann og elskaði hann yvir alt. Stuttligt

myndamaðurin, sum kom aftur røttu megin tráðin. Tjørnuvíkingar hava eitt frálíkt hús í Stakkinum. Vatn og ljós er inni, umframt koyggjur, so væl ber til at liggja har úti, nú fleygatíðin er fyri. Hendan dagin

endanum av konsertini, kom hann rennandi inná pallin við einum hjálmi har fýrverkarí var í. Gott ljóð og ljós Ikki kan sigast annað, enn at hetta var eitt gott tónleikaupplivisi. Ljóðgóðskan var í topp, og eisini

rímuliga nýggj kirkja. Vígd í 1975. Hon er moderna og sera einføld í sniði. Tó vøkur og hugnalig. Ljós og rúmlig. Í sínum einfalda sniði tó sera symbolsk. Vit eru í teirri nógv brúktu samanberingini við

nýttu tey høvið at draga fram skapanarsøguna. Fyrstu orðini undir guðstænastuni vóru: »Og tað varð ljós« Átrúnaðarligu ískoytini á meginlandinum vóru fleiri; summi ógvusligari enn onnur. T.d. í Ungarn løgdu

At hoyra Harranum til »Tí eingin av okkum livir sær sjálvum, og eingin doyr sær sjálvum. Tí at um vit liva, so liva vit Harranum, og um vit doyggja,so doyggja vit Harranum; annaðhvørt vit liva ella do

sjálvan ímóti, serliga ikki, um ein sjálvur hevur verið við til at sett hesi virði upp. Alt kemur í ljós eftir eina tíð.

ferð við at broyta okkum og okkara samfelag. Vit standa mitt í øllum og hava ikki søgunar uppklárandi ljós at síggja og sannkenna við. Men júst sum tey gomlu stóðu við møguleikunum í 1906 og 1946, standa vit

ið elskaði lív og anda. Vit altíð teg minnast við gleði og gleim, og sorg í sál skal linnast. Eitt ljós tú vart við tykkara heim, vit goyma í hjartanum innast. Skjótt várið her lendir og kraft gevur rót

ígjøgnum, og sum vit syngja um: So lítið ljós, mest myrkur mær man møta á lívsleið míni, sum eg ferðist á so tung og myrk mær tykist henda gøta so lítið, á so lítið ljós at sjá. So ofta óttafult mítt hjarta [...] Ljós í myrkrinum Ein kendur kristin í Japan - mest kendur fyri sítt sociala arbeiði - á navni nevndur Kagawa, sum livdi eitt ríkt bønarlív, skrivar í einum av bókum sínum: »Hóast allir lutir eru huldir [...] huldir í myrkri, skínir Guðs æviga ljós støðugt í míni sál«. Hann upplivdi manga myrku løtuna. Men ljósið í hjarta hansara lýsti líka klárt fyri tað, og kastaði geislar sínar yvir andlit hansara og alt lív