trillirundan leðurbólt, ella um tú kanska hevur uppiborið betri í hesum einasta lívinum, tær er unt her á fold. Velur tú at liva við honum og hansara sjónvarpsforbrúki, noyðist tú nokk at læra at undirhalda teg
Stórstur er tó saknurin hjá konu tínari , børnum og øllum tínum kæru, sum tú elskaði fram um alt her á fold! Hóast sakn og sorg so veit eg, at tey hava tikið hesi lívsjáttandi orð til sín: ”Aldri tey,sum Harran
At tú var nógv avhildin, sást á tí stóra skara sum fylgdu tær til títt seinasta hvíldarstað her á fold. Tíverri hevði eg ikki høvi at vera við, tí eg vegna forfall var stødd í DK. Vit sakna teg, men vit
góða lyndiseginleika hevur Heini ongantíð gloymt at lovprísa hesum “sterka kyni” fyri alt tekkiligt á fold - líka síðani ”í vøggu hann lá” - og hildið fast um, at tær hava hildið lívið í honum til denna dag
at spyrja: ”Hvar eru teir horvnu føroyingarnir” ”Fram tí, frændur, latið forna megi rudda breyt um fold og skeiðaslóð, So skal gríma (lýsna) fyri nýggjum degi, Nýggja øldin roynast okkum góð” J. Pæturson
kroysta kenslur lesarans. Í Besøgstid fær Henrik Nordbrandt okkum soleiðis at skilja, at tilveran á fold bert er ein tíðaravmarkað vitjan – ein vitjan, sum bara styttist sum dagur dettur av degi. Og sum
hann skrivaði, tá ið Victor Danielsen andaðist í 1961: Eitt stórmenni, ápostul og skald Við tær av fold er farið, Tú Bíbil og sálmabók føroyingum gav, Tær verða tín minnisvarði. - Í dag skulu vit so avdúka
ivast í, at Ditlev, nú hann seinnu tíðina meira enn einaferð varð mintur á, at vit bert eru gestir á fold eitt stutt skeið, hevur kent klokkuljóðið enn meira persónligt. Grána vangin man, og sporið tyngja
mín sjálvs, men tá vardi tað meg ikki, at hetta skuldi verða seinasta samrøðan okkara millum her á fold. Jákup Andreas Høgnesen, Dia sum hann vanliga varð kallaður, varð føddur á Norðoyri 28. februar 1927
savnið verður lisið sum ein sjálvstøðug og óheft ferð gjøgnum almennar lívsroyndir hjá menniskjum á fold. Fyrsta yrkingin “Heimavøllin” er eins og eitt forljóð, áðrenn lagt verður til brots, og lýsir helst [...] Graveyard Poets”, ið skrivaðu skaldskap um kirkjugarðar og um alt tað tíðaravmarkaða í tilveruni á fold. Yrkingin “Positano 1999” er ein enduryrking av kendu yrkingini “Todtnauberg” hjá jødiska yrkjaranum
