skúgvinum í Fuglakvæðnum, sum vildi eftir nógvum gapa, upp á tjólegg fór, men øvigur aftur á langlegg datt, sum kálvur dettur í flór.
býráðnum, sum hevði ábyrgdina av øllum frítíðarskúlunum bæði fíggjarligu og námsfrøðiligu. Henda skipanin datt niður fyri, tí tað var vónleyst hjá einum at taka sær av hesum stóra økinum. Skipanin er tí broytt
sigur hann. Tað var á jólafrokostinum hjá Klaksvíkar Timburhandli í 1985, at Michael Olsen seinast datt útí. - Eg hugsaði, at eg fái mær eina øl, bara eina. Tað skuldi eg ongantíð gjørt. Og tó, tað var
nærum skeyt málstongina á pettir. Seinni tvistaði hann so nógv við kroppinum, at russiski markørurin datt á halan. Men tá var Garrincha so kurteisligur, at hann steðgaði bóltinum, so hann kundi hjálpa russaranum
spæli. Lítil ivi mundi vera um, at hetta var besti dysturin í hesum kappingarárinum. Eingin spælari datt niður ímillum, men allir ofraðu seg fyri sakini. Kortini skaraðu Sofía Purkhús hjá Mjølnir og Anja
seinastu 20. Sum tíðin gekk bleiv tað meira og meira tað, at man ikki kom hvørjum øðrum við, at man ikki datt inn á gólvið. Og ein orsøk var at sjónvarpið kom. Tað broytti hugsanina hjá fólki, soleiðis at fólk [...] vikuna í Klaksvíkar Brigdefelag og vanliga spældu vit ofta saman privat leygarkvøld, men leygarkvøldið datt burtur orsakað av sjónvarpinum. Tað at koma hvørjum øðrum við er so nógv minni nú enn fyri 25 árum
nevnd og tað tóku vit sum eitt greitt tekin um, at har fór tað at verða liggjandi, so at tað at enda datt burtur. Men tá ið málið um eftirlønir til landsstýrismenn kom til 3. viðgerð, kom sperðil í. - Sa
lívi. Hini vóru Anna Nolsøe í Dali, Victoria Ziska í Havn, Hans, sum var 16 ára gamal, tá ið hann datt oman í Dímun, Palma Djurhuus í Skálavík, Gerda Joensen í Klaksvík, Vittus í Dali, Elsebeth Johanna
sýndur í Altantis. Tá húsið lat upp eftir stóru umvælingina vóru filmssýningar í Altantis, men hetta datt niður fyri, tá húsið sigldi seg fast í fíggjarligum trupulleikum. Nú eru umstøðurnar hjá húsinum broyttar
Har skal vera rættiliga ringt at ganga. So mikið ringt, havi eg frætt, at hundurin hjá Niels Mariusi datt oman. Eitt lítið lot er eystaneftir, og tað kølnar skjótt her uppi. So eg sleppi mær niður av aftur