Hansen, sum er millum stillararnar hjá Jóhan Dahl, sigur seg onga almenna viðmerking hava til málið. - Nei, eg haldi ikki, at eg fari at gera nakrar viðmerkingar til málið. Nú er stillað upp, og eg haldi, tað
um eru viðkomandi, og nær kann væntast, at málið kann loysast, og eitt úrslit spyrjast burturúr? Um nei, hvørjar eru orsakirnar til, at tað ikki verður gjørt? Eyðdis Hartmann Niclasen sigur í viðmerking
B1908. Tað iðri eg meg eitt sindur um í dag, sigur hann. Undan hesum kappingarárinum sigur hann nei til at fara til ÍF, men ein mánað seinni er støðan broytt. Í telefonini er Mikkjal Thomassen, venjari
mær at vit í stóran mun eru í somu støðu. Nógv sjónarmið verða førd fram til frama fyri bæði ja og nei, og ymiskt er hvat verður nýtt sum grundarlag. Eitt sum skal tala fyri at taka undir við málinum, er
greinar fyri at vera befongdar við ”ad hominem” t.e. persónsforfylging av honum. Tá má mangur spyrja: nei, álvaratos – hvussu erkvisin kann ein loyva sær at vera?! Ein maður sum flennir háðandi at tí, sum
er so illa fyri, spurdu vit Frithleif, um felagið stendur til at missa pening í rækjuflotanum. - Nei, tað vænti eg ikki, vit gera, tí tað er ikki tann nógvi peningurin, vit eiga úti hjá hesum partinum
hava møguleikarnar. Eru tit farnir niður við høvdinum, nú tit tvær ferðir á rað hava tapt stórt? - Nei, tað haldi eg ikki. Men kanska hevur dystarskráin í seinastuni verið ov hørð hjá okkum. - Men tað skal
fáa vit bara við eini fólkaatkvøðu við einfalda spurn-inginum. ?Skulu vit loysa ella ikki, ja ella nei.? Og í meðan veit eg sjálvur hvørki út ella inn. Eg kenni meg sum ein part av The United Kingdom of
konuna, og tá hann fekk at vita, at hon var úr Thy, kom hann brádliga í tankar um Lillian í Agger. Nei, kvinnan kendi ikki Lillian, men lovaði at spyrja, og seinni kunnaði hon so Kára um, at hon hevði funnið
at øll tey, sum eg havi vent mær til, hava havt hug at tosa við meg. Tað er eingin, sum hevur sagt nei til at tosa um vanlukkuna. Enn er útgávudagurin ikki ásettur, men Grækaris Djurhuus Magnussen ætlar
