på verdens det vildsomme hav? Ak, tusinde farer i skummende trav! Man véd kun to havne, bekendte af navn: Dene ene vor vugge, Den anden vor grav. Jóanes  

og hann fekk sær tí í staðin sernavnið á ánni og kom at eita Hanus við Høgadalsá eitt hábærsligt navn fyri ein hábærsligan mann. Hann fór tann bókliga vegin, tók realprógv í Havn og fór í postlæru í Danmark

vóru von at flenna saman at onkrum skemtiligum. Hugna tær, brosa, hugsa um meg, bið fyri mær. Lat navn mítt framvegis hoyra uppí okkara húski. Tala um meg natúrliga, ikki við gráturødd. Lívið er framvegis

fingu ein enda við Jesusi): 1. boð: Tú mást ikki hava aðrar gudar. 2. boð: Tú mást ikki misbrúka navn Harrans Guðs tíns. 3. boð: Minst til at halda hvíludagin heilagan. 4. boð: Æra faðir tín og móður

staðið og alla sína familju, men aldrin hoyrdi tú farran av reypi ella tílíkt. At hava eitt so kent navn mundi ikki altíð vera stuttligt, men hann orkaði at bera tað og eisini verja tað um neyðugt. Bróðurin

var saman við Immu og Oskari Jónssyni. Ein ungur norskur offiserur var nýliga komin at hjálpa til, navn hansara var Olaf Wasa. Tað gekk ikki lang tíð, so rann saman teirra millum, og 28. oktober 1947 giftust

slagi, ið eg dugdi uttanat. Pætur, ið er lítli drongurin í sanginum, broytti Óla Kristian til mítt navn, og gjørdi hann meg sera stoltan tá, minnist eg. Tey árini, har eg var álvarsliga sjúkur, tá eg ikki

heim tann 13.juni 1927. Inga doyði bert hálvt annað ár seinni í barnferð við dóttur, sum kom at bera navn mammunar víðari. Hegnisliga greiddi presturin Meinhard Bjartalíð við jarðarferðina frá lívi og tilveru

tykkum«. (1. Pætursbræv 5:7). Á Jesus, títt navn er eitt virki, Eitt skýli hin sorgtunga dag, Í deyða ein bjargandi styrki ? Á, visti øll verðin bert tað! Títt navn er ein salva, sum grøðir Mítt hjarta so [...] so fátækt og sært, Tað leskar tá lívið meg møðir, Og styðjar tá stríðið er hart. Á Jesus, títt navn mær í sinni Sum krystal lat skyggja hvønn dag! Við tí kveikist gleðin har inni, Burt ófrið og kvøl rekur

Vit drýpa várt høvur for deyðans makt og lova av hjarta og sinni, at vit skulu altíð minnast títt navn og altíð æra títt minni.