løta at verða vitni til, men tað stóra drama´ið hendi kortini í teimum seinastu minuttunum. Lyftir armar og hepnið Tað vóru tveir vónbrotnir B68-spælarar, Jóhan Dávur Højgaard og Jóhan Petur Poulsen, sum

til havnarbørn síðani 1957 og tannstandurin var út av lagi vánaligur. Erling og Marna brettu uppum armar og løgdu til brots at stríðast móti Karius og Baktus, ið áður høvdu havt jóladagar. Ikki bara á klinikkini

sigur Jákup Símun Simonsen. Eisini farstøð Í sambandi við bátabrúnna verða sjálvandi eisini landir armar út, og tað verða teir nýggju armarnir, sum nólsoyingar fáa. Hesir eru breiðari og betri at ganga á

økti til 2-0. Nú mundu tey flestu halda at dysturin var avgjørdur, men toftamenn brettu teir upp um armar, og stríddu seg inn aftur í dystin. Stutt eftir 2-0 málið fekk B68 ein gyltan møguleika at reduserað

at eisini á almannaøkinum fær borgarin sum mest fyri hvørja krónu. Tí velji eg at bretta upp um armar og byrja tilgongdina á nýggjum - at trýsta á »restart«. Saman við umsiting mínari fari eg at leggja

Og so setti Bundesen tíð av til beinleiðis samband við fólkið. Saman var sungið “halelujah”, meðan armar og hendir veitraðu til hgru og vinstru. Ja, fólksligt og hugaligt, at stúgvandi fullur Vágsbøur samdur

at tað ber til at fara úr Akrabyrgi til Kirkju uttan at brúka vegir, berghol ella bát, men bert armar og bein. Sigurð var 22 ára gamal, tá hann framdi bragdið. Skipað varð fyri stórfingnari móttøku fyri

hvønn tørv einstaka barnið hevur. - Tað snýr seg um, hvussu tey skulu liggja, ella standa ella ganga, armar og hendur. Svimjing er ein týðandi partur eisini, og stórur dentur verður lagdur á, at venja allan

øllum – hetta komst óivað av øllum lufttúrunum tú gav henni gjøgnum tíðina. Eisini legði tú ofta armar til tá ið Ragnhild, áðrenn hon dugdi at ganga, best dámdi at síggja heimin frá vaksnamanna hædd. Aftur [...] støðga á, fekk hon við einum lítlum grenji, beinanvegin sett ferð á teg aftur. Jú, tryggir vóru hesir armar ið altíð loftaðu henni, og sum so ofta ruraðu hana í svøvn. Vanlukkudagin var tú, sum so ofta, hjá

onkur kom at vitja Eyðbjørg, vitjaðu tey samstundis eisini Oluffu og umvent. Oluffa hevði brotið bæði armar og bein, og so illa var vinstra bein farið, at læknarnir valdu at amputera tað beint undir knænum