tað veruliga talið helst er umleið 90.000. Hildið verður, at umleið fýra milliónir fólk eru vorðin heimleys, og at umleið 120.000 teirra eru so illa fyri, at tey mugu fáa okkurt at búgva í beinanvegin. Túsundtals
at taka tað niður, og nú hendi so hetta. Sambært politinum hava børn brúkt tað sum spælistað, og heimleys hava eisini hildið til har. Kvøldið fyri sá ein maður, sum kom framvið, royk koma úr neystinum.
Ávegis til vitanarsamfelagið, eru tey heimleys. Skúlin gevur teim ikki innivist, tí hann dugir ikki at máta teirra førleika. At øll hendan nýggja vitanin er heimleys í skúlanum vísir, sambært skribentinum
er ongin munur á ólavsøkuni og restini av árinum. Hann sigur, at tey, sum gista á herberginum eru heimleys í orðsins rætta týdningi. Og hann hevur kensluna av, at trupulleikin er versnandi, tí hann heldur
sínum vemmiligu, genialu – ella bara vemmiliga genialu - sangum. Pedofilar, samkynd, blottarar, heimleys – teir hava sungið um tað. Leisturin hevur verið at seta ein ógvusligan tekst í eitt vakurt lag
er tað snøkt sagt tí, at politiska skipanin ongan trupulleika hevur av, at familjur og børn eru heimleys ella liva í dýrum soppafongdum heilsuskaðiligum kjallaraíbúðum, sigur Sonja Jógvansdóttir, utta
samlaðu makrel-kvotuni, fingið eina yvirhondsstóra upphædd at liva væl av. Samstundis standa fólk heimleys, tí ikki nóg mikið av bústøðum eru til okkum øll. Landssjúkrahúsið má ár um ár halda eina játtan
m, sum summi ung liva í í dag. Vit hava hoyrt Kriminalforsorgina siga, at alsamt fleiri ung eru heimleys. Almannaverkið sigur, at tey hava ikki amboðini til at bjarga hesum ungu. Tey ungu sjálvi siga -
Istedgade í Keypmannahavn liggur herbergið Mændenes Hjem. Síðan 1960 hevur húsið verið staðið, har heimleys í Keypmannahavn kunnu venda sær og fáa hjálp fyri ymiskar sosialar og menniskjaligar trupulleikar
í dag sett Elsebeth Mercedis Gunnleygsdóttur, landsstýriskvinnu í almannamálum, fyrispurning um heimleys eftir grein 52a í Tingskipanini. Spurningarnir, eg seti landsstýriskvinnuni, eru um landsstýriskvinnan
