dystirnar serligar og spennandi. KÍ kemur altíð við nógvum áskoðarum suður í Gundadal, og hesir rópa nógv og hoyrast væl, og tá blívur atmosferan betri, og ofta gerast dystirnir meira intensir av tí
tvey. Um hetta mundið er gott lív í áskoðarunum í høllini í Kollafirði. Hoyvíkingar standa uppi og rópa hvørja ferð eitt mál verður tikið av leiðsluni. Kollfirðingar díkja á sínar menn, sum einki fáa
tiltøk, sum eru til frama fyri Føroya land í hesum heimsumfatandi fíggjarkrepputíðum. Tey, sum rópa mest um krepputiltøk í Føroyum, skuldu fari burtur í onnur lond, og sett seg inn í tiltøkini har.
fór at gera seg inn á ta triðju frælsisstevnuna – ta vinnuligu. Hóast teir stóru samgonguflokkarnir rópa seg borgarligar, hvat tað so enn merkir, so er vinnuliga kós teirra so planbúskaparlig, sum vit ongantíð
føroyskum sjúklingum, eru sjálvsagt tað beru lótir. Í løtuni heldur hann tað vera oppertunt at rópa upp um deyða og ússaliga tilrættalegging í heilsuverkinum. Men tá hann fyri fáum árum síðan, sum
armóðsstøðu, sum er, at føroyingar framvegis mala viljaleysir runt í eini lokaðari danskari kringekju. Vit rópa okkum uppá, ikki minst ein dag sum í gjár, flaggdagin, næstan euforiskt, at vit eru partar av tí
armóðsstøðu, sum er, at føroyingar framvegis mala viljaleysir runt í eini lokaðari danskari kringekju. Vit rópa okkum uppá, ikki minst ein dag sum í gjár, flaggdagin, næstan euforiskt, at vit eru partar av tí
tingmanningini, sum taka undir við borgarligari vígslu av samkyndum, men tíverri eru tað teir fáu, sum rópa harðast, sum sleppa at seta dagskránna í flokkinum í hesum máli, segði hon. – Eg kann ikki verða partur
ikki hvør flokkur skal í stjórn. Hvør skal vera løgmaður. Ella hvør politikkur skal rekast. Og so rópa vit tað fólkaræði... 19. januar 2008. Tvey ár síðani. Valið var av, og nu stóð tað á skíggjanum. Sjúrður
glaðir fyri, at onkur tordi at skera ígjøgnum. Men tey, sum róptu harðast fyri nøkrum mánaðum síðani, rópa fyri stóran part enn. Men mær kemur tað fyri, sum tað er við meira og meira máttloysi. Síðani hetta