so sanniliga eisini troyta tey. Men vit mugu framhaldandi seta stór krøv til umhvørvi, heilsu og ta ávirkan henda vinna fer at hava á samfelagið. Her hugsi eg eisini um krøvini til útbúgving og at
umborð. Eg fekk hongt ein leytara niður við skipssíðuna, so teir komu umborð. Hetta var dramatiskt ta einu løtuna. Ein morgun skuldu vit inn eftir nøkrum stykkjum av Goðanes. Hann kom av landsynningi.
ikki havi upplivað fyrr. Vit komu út um Eystnes. Tað var sera ringur sjógvur, og báturin var tungur. Ta einu ferðina báturin var á veg upp eftir eini aldu, kláraði hann ikki at koma upp um hana. Hann fór
ferniserast fleiri ferðir. Tá so maðurin var farin, sat konan eftir við ábyrgdini av húsarhaldinum umframt ta óvissu, sum altíð var um, hvørt maðurin fór at koma aftur í øllum góðum. Húsini hjá teimum var ognarleyst
teir høvdu tá mist 120 av 850 monnum. Teir vóru sera væl vandir. Leiðarin hjá teimum hevði fingið eina ta hægstu medaljuna í bretska herinum. Teir munnu hava havt somu kenslu, sum eg sjálvur. Sjálvur var
S. Jacobsen Mánadagin 14. jan. kl. 19-21 BeTvix. Tiltak fyri ung í aldrinum 5. - 8. flokkur. Hjartaliga vælkomin í Hebron. KFUM og KFUK í Havn Týsdagin 8. januar kl. 17 í KFUK: Várgleði fyri børn. Kl
undir summarlegurnar í 1973. Tá høvdu vit verið trý ár í Grønlandi. Eg hevði verið við til at fyrireika ta seinnu summarleguna, sum varð hildin við Áir. Hetta var áðrenn legurnar fluttu á Vatnsoyrar. Í 1967
upprunaligt djór í landinum, men var innført úr Australia. Tey høvdu í mong ár verið ein plága fyri ta villu náttúruna har, inntil tey funnu uppá at fáa fatur á teimum og ala tey, tí kjøtið er sera gott
heldur, at ein leiðari eigur at ráðføra seg við starvfelagar sínar. - Sum skúlaleiðari kemur ein ofta í ta støðu, at ein skal taka støðu til ymiskt, men eg havi gjørt tað, at eg havi oftast samráðst við hinar
Men tað var ikki fyrr enn verksmiðjutrolararnir lógu á tekniborðinum, og pláss skuldi finnast til ta nýggju arbeiðsgongdina við flakaskering og frysting, at nýggjur hugsunarháttur mátti til. Tað varð
