eigur at vera ein partur av tí óvirkna orðatilfarinum hjá føroyskum lesarum, skulu bókmentir okkara fáa ta tyngd, ið tær krevja, og kunnu javnmetast við tað, ið skrivað verður í norðurlondum annars og aðrastaðni

dýrini ­ serliga kálvar, lomb og fyl ­ frá hond, um tey standa í »góðum« og tøttum fjósum. Tey tola ikki ta slævnu luftina, sum er at finna í fleiri føroyskum fjósum. Men tær herviligastu av hesum sjúkuelvandi

sum nú er við afturvendandi sparingum fær sjúklingurin, í hesum føri tað føroyska heilsuverkið, ikki ta neyðugu hjálpina fyri at yvirliva. Tað er einki sum bendir á, at eitt heilsuverk hvar sum helst í heiminum

náttúra skal vera sjónligur andi, andi ósjónlig nátúra . Um Henrich Steffens fekk Schelling ávirkan á ta donsku háskúlarørsluna, og tað er neyvan av tilvild, at vit finna spor av panteismu í verkum ella útsøgnum

og klædnahandlarar. Pinter, sum var føddur í 1930, vaks upp í Hackney, kom frá ungum árum at kenna ta antisemitismu, sum tá livdi við sítt fríska lív í hesum arbeiðarabýlingi, styrknaði í hesum harðføra

kirkjuna, men fór heimanífrá beinleiðis í kirkjugarðin. Her hevur henda unga sál staðið og sæð niður í ta døkku mold, har spurningar um lív, deyða og grøv hevur verið ein tráður í list hansara, sum í mongum

og menti sína rødd í einum drynjandi lagi, legði áherðslu á orðini og á stavilsini, sum settu seg í ta ljósu høkuna, sum var eins ljós sum rekatræið. Brillurnar gjørdust so livandi at onkur vættur var bangin

sigur Martin Joensen í sanginum Morgun, ið okur sungu til prógvhandanina í gjár. Her verður sipað til ta ábyrgd, ið forfedrar okra hava borið undan okum, og sum okur nú skulu bera víðari. Hetta er ábyrgdin

kanska ikki heilt burturvið at dvølja eitt sindur við, hvussu flokkarnir hvør í sínum lagi royndu at fáa ta seinastu lesullina, ið kundi gera munin, til høldar. Grundleggjandi so kunnu flokkar í einum valstríði

religiøs argument burtur frá politiska kjakinum hevur eitt veikt grundarlag. Tað er týdningarmikið fyri ta politisku skipanina og tað politiska orðaskiftið í Føroyum, at øll argument verða viðurkend, bæði verðslig