ómetaliga nógv sum sita, við somu sorgtungu kvøl, nú títt góða og gevandi sinni, tínar altíð hjálpandi hendur, og tín inniliga nærvera, er farin av Reynatúgvu fyri seinastu ferð. Tú mín elskaða móður, og ættmóður [...] ymisk av lyndi, at vera góð við hvønn annan. At vera góð við Føroyar. Leggja dagin og lívið í Harrans hendur, hóast boðskapurin ikki varð róptur um húsahornini. Serliga minnist eg royndirnar hjá tær at temja

elsta ommusonin, Pól Eyðfinn, í 1999, so tú merkti eisini sorg, men lærdi at leggja alt í Harrans hendur, sum tit settu tykkara álit á. Elskaða mamma, eg vil takka tær fyri alt tú hevur verið fyri okkum

lív búleikast. Runnið glað oman í smiðjuna til pápan, ella vestur á Hamar, inn við Krógv - at fløva hendur hjá ommuni og abbanum har, ella rann bygdina runt við telefonboðum. Gleðistár og sorgarlag, tú tíðliga

dreingirnir í bygdini, reiðarar á okkara egnu flakum. Hesar bygdu vit úr viði, sum vit onkursvegna fingu hendur á. Uppdriftin var tryggjað við flamingokassum, sum vit høvdu samlað gjøgnum veturin. Teir fyrstu

bleiv ov nógv av tí góða at taka tvær fylgjandi vaktir, so segði hon bara, ”jamen, eg seti meg ikki hendur í favn, tá ið eg komi til hús alíkavæl, so eg verði ikki móðari av tí”. Mamma hevði fleiri vinkonur

væl at hava síni rundan um seg, og tann sum hevur búð og verið inni har, hevur kent hennara fjálgu hendur. Hon spardi seg ikki at hjálpa, hvar og nær tað var. Ommu- og langommubørn hevði hon nógv, og stóran [...] tungu løtuna, heilt serliga. Góða mamman, nú hevur tú lagt árarnar inn, og nú hvíla tínar troyttu hendur. Takk fyri alt. Dóttir tín Sanna

á morgun­stund Faðir vár lærdi til náttar­blund og legði oss trygt at sova. Var tær enn smátt um hendur títt tú fekst tað lítla so sundur­býtt, at altíð var breyð í kova. Mamma hevði nógvar munn­ar at

at kunna arbeiða, plagdi tú at taka til. Tað allar síðsta, tú gjørdi, var at leggja teg í Harrans hendur. Tað er gott at minnast - góð minnir at byggja á, men saknurin er so ómetaliga stórur bæði hjá pápa [...] systur sína. Góði pápi! Vit hugsa nógv um teg, men vit gera sum mamma gjørdi – leggja okkum í Harrans hendur, so vinnur ljósið á myrkrinum umsíðir. Hvíl í friði góða mamma og takk fyri alt. Við hesum orðum

Danmarkar aftur í vikuni og eg skuldi norðureftir til arbeiðis ? men at hetta skuldi vera seinastu ferð hendur ogra møttust, tað vardi ogun ikki. Sum smádreingir knýttu ogur vinaband. Eitt vinaband, sum ongatíð

kom aftur heim eftir túr til England, at vit óvitarnir fingu góðgæti, sum ikki var so lætt at fáa hendur á tá. Somuleiðis minnist eg, tá pápi mín, sum ofta var sjúkur, slapp at fylgjast við Paula tá leitað