Suðuroy Tummas Justinussen AB ÍF Føroyar Evrard Ble B36 07 Vestur Trygvi Askham B36 ÍF Føroyar Óli H. Olsen B68 Víkingur Allan G. Tungá B71 Dalum IF (DK) Pateh Bah Giza/Hoyvík AB Jóhan Glyvradal Giza/Hoyvík

Origin bláa stemplið. Í farnu viku buðu reiðaríðini JFK hjá Hanusi Hansen og Faroe Origin hjá Annfinni Olsen til tíðindafund í sambandi við, at umsitingin av fiskiveiðu eftir upsa í føroyskum havøki fær altjóða

mánakvøldið vandi saman við spælarunum fyri fyrstu ferð. Allir Víkinga spælararnir eru tøkur uttan André Olsen. Sølvi Vatnhamar og Sam Jacobsen, sum lesa í Danmark, venja nú við Víkingi. Sølvi verður við longu

av samby?li i? Havn til fo?lk við sa?larsju?ku. Tað er landsstýriskvinnan í almannamálum, Annika Olsen, sum eigur uppskotið. Tað var á sumri í 2011, at løgtingið samtykti løgtingslo?g um bygging av hesum

kirkju. Kl. 21.00 hóskvøldið 8. mars verður cafékvøld við sjómansvísum í Beitinum í Miðvági. Knút Olsen fer at hava undirspælið. Orsakað av avmarkaðum plássi er neyðugt at tryggja sær atgongumerki frammanundan

fundum 5. Bill Justinussen, 3 fundir av 42 fundum 5. Bárður Nielsen, 3 fundir av 42 fundum 5. Alfred Olsen, 3 fundir av 42 fundum 6. Poul Michelsen, 2 fundir av 42 fundum 6. Brandur Sandoy, 2 fundir av 42

Hon flutti tó niður aftur at vera hjá eini dóttir í Bregninge á Sælandi, og har hitti Christian Olsen, bóndi í grannabygdini Eskebjerg, hana í 1925. Christian hevði stóran áhuga fyri siðsøgu, og tað er

landsstýrismaðurin fyri sær, at rokningin verður send Almannamálaráðnum. Samstundis heitir hann á Anniku Olsen, landsstýriskvinnu í almannamálum um at útvega fleiri røktarheimspláss, tí tað er hon, sum sparir

Josefina var fødd 28. ok­tober 1966 í Runavík. For­eldrini vóru Mia (f. Mort­en­sen) og Meinhard Olsen. Í 1990 giftist hon við Alexius Midjord, og settu tey búgv í Hovi. Saman fingu tey 3 børn, Ann Mari

taka allar peng­arnar úr vinnuni. So er spurningurin, hví menn við á­virk­an sum til dømis Alfred Olsen og Jac­ob Vestergaard halda so fast um hesa »órættvísu« skipan. Argumentini hjá Kára Pet­er­sen,