eisini eru kannibalar, at minni individ eru meira úttsett at vera etin enn størri individ osfr. Men fiskur doyr eisini, tí at hann verður fiskaður. Skilt verður sostatt millum tvær orsøkir til deyða hjá fiski:
uttanlands púra ótarnað, uttan at missa fiskidagar. John Petersen hevur váttað fyri mær, at ein fiskur, sum verður avreiddur uttanlands, takkað verið einum ólógligum verkfalli, skal ikki telja uppí tey
virðisøkingini kemur til góðar á landi. Veit, at fleiri arbeiðarafeløg hava tað sjónarmið, at so nógvur fiskur sum gjørligt skal upp á land í Føroyum. Verða tílíkar ásetingar í nýggja fiskivinnupolitikkinum,
an loysir seg á landi, ið halda, at tey rinda ein hóskiligan fiskaprís. Gulllaksur er ikki dýrur fiskur í innkeypi – ikki í mun til eitt nú tosk og hýsu, sum annars hava ligið lágt í prísi í longri tíð
landing fyrr enn í fyrsta lagi hósdagin, verða gólvini ikki turr á virkinum kortini, tí so nógvur fiskur lá niðurfyri frá seinastu viku. Og soleiðis var eisini í vikuni undan hesari. Tveir trolarar landaðu [...] varð landaður í Miðvági, endaði í Vestmanna. -? So, vit høvdu nógvan fisk í síðstu viku, og nógvur fiskur lá niðurfyri í vikuskiftinum, sum vit arbeiða í hesi vikuni. Heldur sær væl Í Vestmanna siga tey
gistingarmøguleikar í bygdini, so sum Ból og Bita ella Bed and Breakfast, sum tað eitur á fakmáli. Nógvur fiskur á matarlepanum Nýggja matstovan í Vestmanna fer serliga at leggja seg eftir at hava fisk á matarlepanum
Vestmanna hava tey leingi arbeitt við tvey-skiftivakt, og hetta er eingin trupulleiki, tá ið nógvur fiskur kemur uppá land. Men er ivingarsamt við fiski, kann tað vera eitt sindur truplari at leggja arbeiði
nøkulunda, Harry Benjaminsen sigur, at størri helmingurin av veiðini hjá útróðrarbátunum er gráur fiskur, meðan hin minni helmingurin er hýsa. - Útróðrarmenn eru vónbrotnir um, at góðu hýsuleiðirnar eystan
nú kalvi, speril, turt tvøst, spik, lippur, svartkjaftur, lodna, skerpikjøt, hara, krabbi, ræstur fiskur, garnatálg og mangt, mangt annað verður at fáa. Afturvið hava vit fingið nakrar smakkroyndir frá
eftir sild og brislingi í Sundalagnum, Skálafjørðinum og aðrastaðni, har hugsandi hevur verið, at fiskur er. Tað eru brøðurnir, Eyðun og Friðjón Jacobsen í Hósvík, sum hava átt og framvegis eiga bátin,