vilja skikka meðmenniskju og Gud í somu trongu mynd sum ein í fáfongdini sjálvur, harav kúgan av meðmenniskjum, maktmissnýtsla av berari ómegd og trúarstríð um ein og sama Gud. Eg var heiman á jólum og
mar hjá eitt nú Grundtvig m.a. “Tag det sorte kors fra graven”, “Giv mig Gud en salmetunge” og “Du, som går fra den levende Gud”. Hesir og fleiri aðrir kendir danskir sálmar fyriliggja nú á føroyskum og
um, at tað var Gud, ið frelsti hann frá misnýtsluni, og um vit velja at geva honum rætt í hesum, so er tað jú fantastiskt, tí hvat skulu vit tá við einum stati sum barnagentu, tá ið Gud allíkavæl kann
meginreglur um guddómliga meining og rættvísi í heiminum. Men bókin ger ikki krav uppá at tosa vegna Gud og er skrivað frá einum menniskjanligum sjónarhorni. Og hóast bókin bert telir smáar 12 kapitlar, hevur [...] og njóta hitt góða aftur fyri alt strevið, ið ein pøsir seg við undir sólini, allar lívsdagarnar ið Gud gevur honum; tí hetta er lutur hansara.” (Prædikarin 3.12-13 og 5,17). Lívið snýr seg ikki um stóra
fanginum. Páll sat vinstrumegin. Hvat hendir nú? Í útvarpinum vóru hugnaligir jólasálmar frá eini gudstænastu – í menniskjum var góður tokki. Klokkan var 11:50. Nú kemur ein mótkoyrandi bussur, sum [...] eg vildi alla tíðina hoyra útvarpið, men førarin, sum helst var ein skálamaður, royndi at dempa. Gudstænastan var avbrotin av vanlukkuni. Eg var greið um, at tað stóð illa til við Súsonnu, og væntaði
andaligar veingir, og tað er at gleðast yvir at land okkara eigur so nógvan ungdóm, sum leitar inn til Guds orð. Barnamøti Børnini verða ikki gloymd a samfelagsmøtunum. Aftur í ár varð lýst til sunnudagssk [...] Eitt av tí, sum varð kunnað á fundinum leygarmorgunin, var arbeiði við nýggju útgávuni av Songbók Guds Fólks, sum er almenna sangbókin hjá brøðrasamkomuni í Føroyum. Seinasta útgávan er frá 1976. Hesi
okkara kæra heim og okkara góðu og trúføstu foreldur. Mamma legði lív sítt í Harrans hond og hevði ofta Guds orð á munni. Henni dámdi serstakliga væl ein danskan sang, sum hon ynskti, at vit skuldu syngja til [...] a, og varð hann tá sungin á føroyskum. Fyrsta ørindi ljóðar so: Hvilken lykke det skal blive, når Guds børn må komme hjem. Ingen kan den fryd beskrive, som i himlen venter dem. Ærað verði minnið um mammu
savna teg um tað andliga, tá ið ongar spenningar eru. Tú kanst saktans tilbiðja Kristus og Gud, ella hvønn Gud tað skal vera við joga. Ella tú bara íðkar joga. Tað er upp til tann einstaka at leggja tað
at fanga áhuga teirra og dugdi so væl at seta gleðiboðskapin einfalt fram fyri tey og læra tey orð Guds. Nógv varð sungið, og gleðin var ómetaliga stór millum øll. Hjálpandi hendur og stórur offurvilji [...] tjóðskaparvirði. Eitt 40-ára undur! At hetta arbeiði hevur latið seg gjørt øll hesi árini, er eitt satt Guds undur, og tað er Harrin og ikki vit, ið eiga æruna fyri tað! „Zarepta“ hevur knýtt tey trúgvandi og
ikki sansar tað, so fáa vit avkom við honum”; og tær báðar gjørdu tað. Men hygg í Esaias 15, hvat Gud sigur um Móab. Eftir eina nátt verður Móab oytt. Avkomið hjá tí eldru systirini var ættarfaðir hjá [...] teg. Og tað næsta sum tú skrivar er hetta: tú sigur at hetta er frá 5. Mós. 21, at har leiðbeinir Gud jødarnar, hvussu teir eiga at bera seg at í eini krígsstøðu; um so er teir fáa eyga á onkra vakra kvinnu
