Heiminum sum alt, ið er og livir og broytist og skapast á jarðarknøttinum, bæði her heima og kring okk­um. Ella sum framhaldið í yrkingini sigur: Á hesum lendi gróðursett mín sál, skal menna seg og mátt

fyrigevandi var hann móti fólki í beinleiðis samskifti. --- Saknurin verður stórur eft­ir André. Og allir okk­ara tankar og okkara sam­kensla fara til Dikku, Eyðun, Sunnevu, Marjuna, Katrina, øll abbabørnini og

for­eldur skulu liva tætt sam­an í gleði og virðing, er møgu­liga ein av teimum sterk­astu dreymunum í okk­ara mentan. Myndin av kjarnu­familjuni við mammu, pápa, einum ella fleiri børnum, er fyri flest okkara [...] áttu at gjørt hvønn dagin. Neyvan er tann fullkomna familjan at finna og vit nýtast ikki at samanbera okk­um við onnur. Barnadagar eiga at geva okkum høvi at steðga á og hugsa um umstøður og pláss okkara børn [...] ábyrgdinia, við tað at barnarættindasáttmálin bleiv settur í gildi í 1992. Vit hava við vissu bundi okk­um til at verkseta hann, men fyri at hetta veruliga skal eydnast, mugu vit øll hjálpast at. Góðan

stórt ar­beiði fyri at verja og menna mál okk­ara. At vit eru ó­samd er ikki ein ó­dygd í sjálv­um sær. Tí hevði eing­in slóð­að fyri, so hevði móð­ur­mál­ið hjá okk­um langt síð­ani ver­ið far­ið fyri bakka [...] síggja hald­góð­ar grund­gev­ing­ar fyri ikki at hava »fremm­andu stav­ir­nar«, sum kort­ini ikki eru okk­um so fremm­and­ir, við í stav­rað­num. Tí hó­ast teir ikki verða nýttir í før­oyska skrift­mál­i­num

Vit eiga at fegnast um, at vit hava slíkar eldsálir. Tí tað er slíkur eld­hugi, sum nørir um mentan okk­ara málsliga. Tað er sagt um Jonhard Mikk­­el­­sen, at tá hann ikki slapp at geva eina bók út hjá

eisini boð um, hvussu vit menniskju eru bundin at náttúruni og tíðini og við hesum okkara vøkstur, okk­ara lív, okkara niður­gangur og okkara deyði. Rúmini hjá Guðrið Poulsen snúgva seg um okkara lívs­rúm [...] menniskju eru sett á eitt pláss á foldum, og tað gera vit til okkara við at ferð­ast í tí og við at seta okk­ara dám á tað. Plássið verður til eitt lívsrúm, og til hetta hoyra serliga tey rúm, sum vit búgva í

loyva tveimum menn­iskjum av sama kyni at gift­ast er gott, tí hetta fremur javna, verður trúttað í okk­um. At vera ímóti hesum er ringt, tí tað má betýða, at tú heldur tað vera ókey at gera mismun á fólki

lív- og vistfrøðini. Um vit ikki geva gransk­ingini í hesum segmenti fremstu raðfesting, so fattast okk­um vísdómur. So frægt bleiv tað nú kortini, at Fiskirannsóknar- & seinri Havstovan gjørdist flagg­skipið [...] eftir hvussu standurin var við hesi flótandi eindini hjá Hjalta & Co., kundi eg bara staðfesta, at okk­urt mátti gerast sum skjótast, tí longu tá var “Magnus Heinason” farin at líkjast einum ússaligum

til gongu Millum Garðarnar, móti portrinum inn í túnið, har hjúnini bæði komu í móti okkum at ynskja okk­um vælkomin, síðan inn í gong­ina og inn í køkin har kom­fýrurin var heitur, har torv var brennið.

farin, tað kundi hann siga mær. Eg fór so yvir á telefonstøðina til Minu og Bella-Johan, og settu vit okk­um at ringja runt m.a. til skip og havnameistarar, ið kundu siga okkum, hvørji skip ið lógu inni og [...] Sonn gleðiboð, sum vit kundu ikki takka nóg mikið fyri. Og Pól Jóhannis hevur síðan roynst sum ein av okk­ara frægu fiskimonnum og djarv­astu bakkamonnum, sum Jens Kjeld í Nólsoy eisini hevur skrivað um í