eydnaðist so mikið væl, at bólkurin hevur hildið á fram síðani. Onkrar útskiftingar hava verið, men kjarnin er hin sami. Meinhard A. Jensen spælir bass í bólkinum og sigur, at teir eru sera spentir at framføra

Javnaðarflokkin, har Tjóðveldisflokkurin er stuðulsflokkur. Men tað er alt gitingar, viðgongur hann. ? Kjarnin er, at vit fáa frið í Føroyum at føra politikk. Tað gerst bara við semju í tjóðskaparspurninginum

nevna, at Sherlock Holmes ikki hevur livað til fánýtis, tí júst hetta, at rossið ikki gneggjar er kjarnin í søguni »Silver Blaze«, sum Watson doktari sigur frá.

undan einum so avgerandi forkláringstrupulleika er óreiðiligt, tí spurningurin um kundavirðið er kjarnin í øllum skattamálinum. Góði Símun, eg vil mæla tær til lesa bókina eina ferð afturat, tí hetta verður

Vit liva jú í eini tíð latin í hold av livandi lýsingum og myndum; hvussu kann tað vera, at sjálv kjarnin í eini fullvegis visuellari søgu við fríum vilja tá varð útihýst? Nei, avgerðin hjá tínum fjølmiðlum

tilknýti til eina stavseting, rætt at brúka eitt navn, sum onnur ikki sleppa at brúka, er sjálv kjarnin í líkaregluni og grundregluni um at meta hvørt mál sær. Talan er um at viðgera tað líka líka og tað

barnið...nevniliga tað sum ber brek. Hjá øllum hinum gongur sum tað plagar.” Haldi, hetta er júst kjarnin – hví skal kreppan raka tey sum bera brek harðast...umframt pensjónistarnar, havi eg hug at skoyta

gera upp við tað sokallaða norðurlendska vælferðarmodellið. Man er í einum hugsjónarligum vakuum. Kjarnin í hesum modellum hevur verið ein blandingsbúskapur. Tær óhepnu avleiðingarnar í hesum blandingsbúskapið

týðuliga í bókini ?Onkel Toms hytte?, ið var tann størsta amerikanska metsølubókin í 1800-talinum. Kjarnin í hesum báðum uppfatanunum av frælsishugtakinum, er rætturin til privatlív, og tað er júst hesin

hin lesa ymiskt, sum hann hevur skrivað, og hesin blandingur av endurminningum og hugleiðingum er kjarnin í bókini. Frásøgnin er eitt sindur gamalslig og stirvin og er meira eitt essay-kent íkast í kjakið