løtuni. Tað er oftani soleiðis, at har man ikki kann fara, vil man sleppa! Annars vóni eg av øllum hjarta, at familjuferðin til Mallorca verður komandi ár.
Mítt valstríð kemur at avmynda, hvat liggur mínum hjarta allar nærmast, og tað er heilt víst tey, sum onga rødd hava í samfelagnum í dag - børn, ung sum eldri. Hvat eru vit fyri eitt vælferðarsamfelag
hugsanina um, at tey kunnu fáa eitt brekað barn, so eru menningartarnað børn ofta minst líka ella meira hjartalig enn tey ?normalu? børnini. Sum øllum kunnugt kann tað vera ein stór byrða, at fáa eitt brekað barn [...] nýggjum, vendið tykkum til Býraðið, takið kæruna aftur og bjóðið teimum menningartarnaðu at vera hjartalig vælkomin, tí betri grannar fáa tit neyvan.
ganga á odda á hesum økinum. Eftir tað var lætt ábit og fólk høvdu møguleika at spáka sær yvir í hjarta á skipanini, sjálvt pumpihúsið, at síggja hvussu skipanin virkar. Har er millum annað ein skermur
og fakliga havi eg einki at viðmerkja til hesa gongd ? tað er málspurningurin, sum mær liggur á hjarta. Avleiðingin av øktu útlendsku arbeiðsmegini ? t.d. innan almennu umsitingina ? er, at tað nú kemur
ið hann skrivaði á móðurmálinum, sínum egna málføri, at hann megnaði at skriva tað, sum lá honum á hjarta. Tess djúpri hann fór inn í sítt egna mál, tess neyvari og betri fekk hann borið fram tað, sum lá
teimum vøkru og friðsælu barnaeygunum, og í barnadøgum okkara kendu vit nakað av hesum sama, tá íð hjarta bankaði í barmi, og eyðun hugdu at jólanna durum. Í fyrstuni hómaðu vit bert smáar glottar. Men so
altid vinde venner, især blandt de fattige grønlændere.« Spurningurin verður settur, um tað er av hjarta, at Poul er so gávumildur ella tað er fyri at keypa sær vinalag. Men eftir tí, sum tað sæst í hansara
til tess. Fólk stukku inn á gólvið - av áhuga og forvitni, men eisini tí, at tey høvdu okkurt upp á hjarta. Samrøður vórðu gjørdar inni á básinum, og vit vitjaðu eisini dúgliga runt um í stóru høllini. Væl
sínamillum viðmerkingum og hissini viðmerking frá fundarfólki, sum ivaleyst høvdu mangt áhugavert upp á hjarta, men vórðu tept av tíðarneyð. So var tann ásetti lítli tímin farin, síðani tann í áravís afturvendandi