Annlis bar seg undan at royna aftur, »?tí Anfinn Kallsberg hevur alt ov lítla framdrift, tá tað snýr seg um fullveldi«

n í Miðvági og hoyra hansara støðu í málinum, eydnaðist tað ikki. Heldur ikki fyrrapartin í gjár, bar til at hitta borgarstjóran, sum seinnapartin mánadagin var á fundi við Føroya Fiskavirking um málið

har var alt í góðum hondum. Hann setti stór krøv og var tað kritiska eygað í øllum arbeiði. Við hann bar ikki til at káva útyvir og tingast um listaliga dygd. Hann segði altíð sína hugsan klárt og beinrakið

gingið á Húsarhaldsskúla, HF og kokkaskúla Gavst á HF Hansa gekk eitt ár á HF, men hon gavst, tí tað bar ikki til. Hon ynskti at fáa ein deyvatulk norður, men tað skuldi ikki bera til, og noyddist hon at

politiska lívinum, men eisini uttan fyri tað dagliga politiska knossið. Hon helt seg ongantíð aftur, men bar orð fyri at játta, hvørja ferð hon fekk eina áheitan. Tí segði hon ja, tá hon bleiv biðin at taka við

starvsfólkunum og teirra familju. Tá ið á stóð, vart tú altíð klár við eini hjálpandi hond. Sjálv bar tú sjúku og mótgongd í tolni. Tú var ikki ein, ið dámdi at standa fram, helst tvørtur ímóti, men arbeiðið

grannskoðarafyritøkuni, Arthur Andersen. ? At starvast har var serstakliga áhugavert og avbjóðandi. Har bar ikki til at detta burtur í millum, tí javnan var bæði munnlig og skrivlig eftirmeting á skránni. Lønin

um hóskvøldið, ynskir hann ikki at gera stórvegis viðmerkingar til tær hugsanir, Bill Justinussen bar fram um endurskoðan og møguligar broytingar í bygnaðinum á økinum, og í hesum sambandi var forkvinnan

sunnudagin, at tað vóru teir á heimaliðnum, sum vóru betri fyri. Nógvi vindurin gjørdi sítt til, at tað bar illa til at fáa nakað veruligt fótbóltsspæl fram, men serliga í fyrra hálvleiki, tá teir høvdu vindin

frávikum, ið líkasum hoyra tí føroyska til. Eitt, sum fleiri løgdu merki til, var, at á einum av føtunum bar til at smakka súlu. Og so skemtaði sjálvandi onkur við, at nú mundu umboð fyri flogfeløgini bæði, sum