brádliga fer at teljast millum sterku feløgini í Danmark. Í hvussu so er fíggjarliga. Hvussu fer at ganga ítróttarliga er sjálvandi ikki greitt enn, men roknast kann við, at stóri málverjin er áhugaður í

Komandi øld og túsundár mugu seta menniskjalig virðir í hásæti. Vit hava í Føroyum møguleikan at ganga undan og byggja eitt samfelag og ein felagsskap á verulig virðir, har vit hava ábyrgd ? ikki bara

íkast til samfelagstjakið/menningina. Og tað krevur eisini, at vit geva pláss fyri sjónarmiðjum, sum ganga Róma beint ímót tvs. fólki, ið eru atfinningarsom móti tí etableraðu skipanini og teimum stýrandi

ðindi skrivar 4. januar í 1900 undir yvirskriftini: »Nýggjár« soleiðis: Árið 1899 er úti, og vit ganga nú á seinasta ári í árhundraðinum. Kasta vit eyguni aftur á tað runna árið, so hava vit at minnast

ngarbólki saman við (Jugoslavia, Russland, Sveits, Slovenia og Luksemburg). Oftast plagar tað at ganga skjótt fyri seg at fáa ta skránna upp á pláss, og um tað fer at gangast á sama hátt hesa ferð, so

úrslitini, men ídni fótbóltsmaðurin helt fyri, at tað var ein uggi í, at komandi ár kundi tað bara ganga rætta vegin. Tað var eisini Niels Olaf Sølvará, sum metti um áskoðarafjøldina í ítróttarhøllini í

sum hann so mangan hevur verið síðani, um fólk skuldu laga seg eftir umstøðunum, ella tey skuldu ganga sínar egnu leiðir og skapa sínar egnu karmar. Tað var hetta seinna, tjóðskaparrørslan vildi. Har funnu [...] umstøðurnar, sum skapa okkum. Tá lata vit onnur avgera, hvør okkara lagna verður. Tað er bara við at ganga egnar leiðir, at vit kunnu skapa okkara egna. Tá vit virka fyri okkara hugsjónum, liva vit í samljóði

eru kristnaðar um hetta mundi fyri 1000 árum síðan. Ár 2000 er bara túsundaldarskiftið fyri tey sum ganga eftir okkara rómverska kalendara, ella eftir tí gregorianska kalend-aranum. Neyvan hava heidnu fø

um at nógv er broytt hesi seinastu hundra árini, og einki er at ivast í, at broytingarnar fara at ganga skjótari í komandi øld. Eg skal bert stutt nema við fyrstu árini í hesi øldini. Tíðin í dag er so

ðindi skrivar 4. januar í 1900 undir yvirskriftini: »Nýggjár« soleiðis: Árið 1899 er úti, og vit ganga nú á seinasta ári í árhundraðinum. Kasta vit eyguni aftur á tað runna árið, so hava vit at minnast