aftur á tær stundir, vit hava havt við ommuni er tað við einum smíli og einari heitari kenslu um hjarta. Tá man kom inn á gólvið sat hon altíð í stólinum við vindeyga í ferð við at binda eitt hvørt plaggi
hjartanum«, og tað var akkurát tað omma var. Hon var ein pinka lítil kona við einum so ótrúliga stórum hjarta. Nógv fólk undraðust á, hvussu tað var til, at so nógv fólk vóru og fylgdu ommu til hennara síðsta [...] sagt, at har hjartarúm er, er eisini húsarúm. Tað kann man so heilt sikkurt siga um ommu. Hennara hjarta rúmaði størri kærleika enn tey flestu. Hjá ommu var mangan nógv fólk og hóast nógv fólk húsaðust
hendi og til tað síðsta. Vit vilja hervið lýsa frið yvir minnið um Høgna Traðará. Johs. 14,1?3: »Hjarta tykkara verði ikki óttafult! Trúgvið á Guð, og trúgvið á meg! Í faðirs míns húsi eru mangir bústaðir
renna mær hesi orð Sámuels í huga har hann sigur við Saul: “Harrin hevur valt Sær út mann eftir hjarta Sínum.” Tí hesi orð hóska so sera væl til Eivind og lív hansara, bæði í dagligdegnum og í samkomuni
sum foreldur at lílta fitta Eiriki. Tit vildu so gjarna hava hann frískan, men fingu einki gjørt. Hjarta á Eiriki orkaði ikki at bera hesa sjúku, og tí andaðist lítli Eirkur bert 4 ára gamal í 1985. Hettar [...] Tú var ein sterk kvinna og bardist so dúgliga móti sjúkuni, men tann 17 januar 2008 orkaði títt hjarta heldur ikki meira. Hetta var sera tungt fyri okkum, ið her sita eftir við sorgini. Vit hava mist
minni í mínum tonkum, sum eg aldri vil geva frá mær. Guð hevur teg í sínum ørmum, eg havi teg í mínum hjarta . Eg elski teg! Hvíl í friði elskaði babba ------------ Poula-Mari
mamma ynskja fyri meg og Guðrun, at vit í øllum lutum royna at varðveita okkara integritet og okkara hjarta. Tí úr tí gongur lívið út, sum Orðtøkini siga. Takk fyri tað. Eg fari at enda við einari yrking hjá
tey sostatt saman í meira enn 55 ár. Pápi var so góður við okkum øll, hann hevði eitt stórt og gott hjarta, og tað var ein sjálvfylgja fyri pápa at hjálpa okkum. Eitt sum eyðkendi pápa var, at hann var so
køldu náttarvakt, har eingi altarljós til gudar brenna, har hvør ein vón av fannkava varð takt, og hjarta ongan hita meir kann kenna; ver stór mín sál sum rúmdar kalda tøgn, ið eina er, tá ið sloknar lívsins
eg mangan á at lurta. At sangurin kom frá hjartanum hoyrdist tíðiliga. Abbi hevði eitt sera stórt hjarta. Hevði altíð umsorgan fyri ørðum menniskjum, og vildi hjálpa har hann kundi. T.d. hevur hann koyrt [...] umvældur. Spurdi eg, so hví umvælingin onki kostaði, segði hann, at tað var tí, at hann hevði ikki hjarta til at taka pening frá teimum, ið hann metti ikki høvdu so nógv. Abbi elskaði Harran, og tí elskaði
