vit spældu. Tey vóru komin úr øllum landinum, og tey vóru við frá byrjan til endan. Tá vit spældu okkara seinasta sang, Lady in Black, vóru tey við at vera frá sær sjálvum. Ljóðið á pallinum var vánaligt [...] fingu tað ikki upp á pláss, meðan vit spældu. So vit vóru bara noyddir at leypa út í tað og gera okkara besta. Ljóðmaðurin hjá okkum, Stephan, hevði gjørt eitt gott arbeiði við ljóðinum út móti fólkinum
gamla starvsfelagan í Miðlahúsinum, Elin Heinesen. Hon er systir eigaran av hotellinum, og er tænari okkara til hesa frálíku máltíðina. Hetta seinasta – ein betri biti á Hotel Norð – er ikki partur av fer
var Chicago. Vit vóru 3 dagar í hesum stóra býi. Her sóu vit okkara fyrstu dystir í kurvabólti og amerikonskum fótbólti. Í mun til okkara fótbólt, har tað bert dragar seg um at hyggja at dystinum, so [...] Men tá ið vit komu til býin, tosaðu vit við ein lokalan á okkara aldri. Hann segði, at vit høvdu onki at vera bangnir fyri um vit brúktu okkara vit og skil og uppførdu okkum nøkulunda. Hann legði aftrat [...] Building, sum er hægsti bygningur í New York City. Av tí at vit búðu í sentrum í Manhattan, so gingu vit okkara dagligu gongd í Fifth Avenue, har m.a. Times Square liggur. Tá ið man kemur til Times Square, so
umframt eina rúgvu av tablettum, sum eg havi tikið fyri at verja meg móti øllum teimum ókendu sjúkum á okkara leiðum, sum vit kunnu koma út fyri undir øðrum himmalhválvum, sigur Eyðun Thomsen. Hinvegin hevur
síðani, at Toni var heima í Avstralia. Báturin hevur ligið í Danmark í vetur, og av tí at veðrið her á okkara leiðum ikki loyvir sigling við seglbáti alt vetrarhálvárið, hevur Little Swan ligið í Egå beint uttan
hesa farleið summarhálvárið. Tvey flogfør Fyri at vera ført fyri at røkja fast flogsamband til øll okkara grannalond er ikki nóg mikið við einum flogfari. Tí hevur Atlantsflog leigað sær flogfør frá svenska
diplomatar, mótmæla forsetavalinum og teirri sannroynd, at valið gjørdist eitt skammiligt kríggj ímóti okkara egna fólki, stóð millum annað í kunngerðini frá diplomatunum. Russland er fyribils einasta landið
oyggjar okkara økt rættiliga nógv. Tað vísir seg, at ruturnar hjá teimum stóru tangabátunum eru fluttar longur norður. Í dag finnast rættiliga stórur rutur sjóvegis sum fara tætt fram við okkara oyggjum
fantastiskt fornemmilsi. Við beinari leið undir Kvívík, niður í undirgrundina, undir sundið, nakað sum okkara forfedrar ikki í sínum villasta fantasi kundu hugsað sær var møguligt. Hann er víður, turrur, nossligur
aldrandi. Eg var 40 og millum teir yngstu. Vit hugsaðu eftir øllum at døma: Aldur eingin forðing, hvørki okkara egni ella tær í sjónum. Gaman í, vit taptu so dyggiliga, og Marner hjá Karlot mundi doyð. Men í mun