har um vegir og nakrir av teimum er á føroyska, fyribils reyðlistanum, sum merkir, at teir eru í vanda. Talan er um lóm, helsareyða, tangaspógva, kjógva, spógva og lógv. Eitt másafuglabøli sást

um, at soleiðis sum grindadrápið nú er skipað, verður ein niðurstøða, at tað er ikki til nakran vanda fyri stovnin. Hann vísir á, at føroyskt grindadráp er ikki ein veiða, sum vit vanliga skilja tað,

einans hava loyvi at koyra 30 kilometrar um tíman, yvirhála bilarnir ofta, og tá eru tey á prutlinum í vanda fyri at verða kroyst av vegnum, ella upp á gonguteigin, tí vegirnir eru ov smalir til yvirhálingar

ferðast uttanlands og koma heim aftur, sama krav, spyr hon. – Føroyingar, sum búgva her, eru í sama vanda sum onnur at bera smittuna við sær. Tey koma enntá beint inn í føroyska samfelagið og tí eigur sama

hava føroyingar kortini ávísar heimildir. Ein slík heimild er at løgreglan kann taka fólk, sum eru í vanda fyri at smitta onnur. Hendan heimildin er ikki brúkt enn, hóast vit afan á hava frætt um dømi, har

tað merkir ikki, at tey ikki eiga at vera koppsett, tí hóast tey sjálvi ikki eru í nøkrum serligum vanda, eiga tey at verða koppsett fyri at forða fyri at smittan breiðir seg. Nú er latið upp fyri, at tey

tyrvingarpláss beint við ein flogvøll, tí tyrvingarplássið elur nógvan fugl til sín og tað er til vanda fyri flogtrygdina. – Vit skulu heldur hava flogvøll Glyvursnesi enn tyrvingarpláss, sigur Annika Olsen

við kravi um loysigjald, og í brævinum var eisini ein hóttan um, at lívið hjá konu hansara var í vanda, um hann dró løgregluna upp í málið. Stíviga hálvan tíma eftir, at hann var komin til hús, setti hann

og kapitalurin valdið á fjølmiðlunum, tá er tað, at sjálvt endamálið við at vera ein miðil er í vanda, skriva Eirikur Lindenskov í viðmerking. Les alla viðmerkingina við at trýsta her

út í hólmin, men síðani hevur brimið máað burtur av, og nú eru fornminnini í bygdini í so stórum vanda fyri at fara í havið, at tað er bráðneyðugt at brimverja verður gjørd. Og hann sigur, at nú ein u