mongu steypasigrarnar í kappingini um Ísafjarðarbikarinn frá hálvum fimmtiárunum. Hann var fastur maður á landsliðnum móti Hetlandi frá 1948 til 1957, og var tann fyrsti, sum fekk gullnálina hjá ÍSF fyri
a leygarkvøldið 23. apríl, og hetta var eisini hennara ynski. Tað umsorgan og røkt sum dótturin, maður hennara og Eyðálv góvu Merry finst neyvan orð innan læknavísindina, sum kann nýtast í hesum umstøðum
troyttur og forpíndur. Men nú hevur tú fingið frið, har ongin pína er, heima í himmalinum. Pabba var ein maður av fáum orðum, men tú visti altíð hvar tú hevði hann, sum prestur so gott segði tað í prædiku síni [...] barnahond legði - eg kendi flógva leiddust um dreymalond. Søgu tú manga segði legði mær eina við: Maður bert virðing hevði, sum framdi fedrasið. Nú tú á gyltum strondum frískur og ferðigur fer, sloppin
Tú fert altíð at hava eitt stórt pláss í mínum hjarta. Sum tað var tómligt, tá abbi, »tín fitti maður, fór herfrá«. At ikki skula síggja hann sita við vindeygað og veittra, tá man kom á vitjan. Og nú [...] títt hjarta ikki orkaði meira, lá tú við einum stórum smíli, og eg eri vís í, at tað smílið eigur maður tín »Louis Sigfred Andreasen«. Sum hann man verða glaður fyri at sleppa at síggja títt smíl. Góða
1. juli 1993, hetta var samstundis sum bróðurin Jón eisini byrjaði í kommununi. Ingi var gløggur maður og legði lunnarnar undir alt kt-undirstøðukervið hjá kommununi. Hesar royndir komu kommununi sera
og so mangan siteraði Sálmarnar, og var tað serliga hesin, sum ofta bleiv siteraður : “ Sælur er maður, ið ei fylgir vándra manna ráði, ið ei stendur á syndara vegi og ei situr í spottara lagi; men hvørs [...] tøkum tíma, og hvørs leyv ei følnar; alt, ið hann ger, honum eydnast skal.” Gamalt orðatak sigur, at maður kemur í mans stað, men eri eg ikki heilt samdur í hesum. Tú vart nakað heilt serligt. Tú elskaði familju
turt. Um nakar kennir til svára sorg, so er tað Karla. Einans 41 ára gomul, gjørdist Karla einkja, maður hennara "Elian" var við kunoyingum á fjalli Suðuri í Gjógv, lagnudagin 19. Oktober 1981, í einum
tómt, tá hann sigldi úti á jólum. Pabba var altíð vinarligur ímóti øllum, ein róligur og sera tolin maður, sum sjáldan skeldaði ella rópti. Hann var stuttligur, og vit flentu mangan eftir honum, tá hann
ársungi, og man visti, at hann seinnu árini ikki var heilt so birgur sum fyrr. Men Petur var ein maður, man lætt gjørdist góður við, tí vóru boðini tung. Nógv kallaðu Petur fyri Føroya besta sølumann. [...] djórini, stásiligu umstøðurnar og ikki minst savnið, sum er samanbygt við fjósið. Petur var søguglaður maður, serliga bar hann tokka til Napoleon Bonaparte og Nólsoyar Páll, viðhvørt hugsaði eg, at hann í savninum
røddin hoyrdist í telefonini um hoyboð, var frægast at sleppa tí vit høvdu í hondunum, tí nú skuldi maður av húsum út á Trøðna at hoyggja. Hann plagdi at lokka okkum ungu gentur við at man fekk so serlliga
