tú er í okkara tonkum hvønn einasta dag. Hvíl í friði. Góði abbi tú skal vita, At ongin er sum tú á fold Ì mínum hjarta pláss tú eigur Til tey leggja meg í mold ------ Abbadótturin

saman við tær, líka sum eg hevði tað, men soleiðis skuldi iki vera. Vit ráða ikki yvir tíðini her á fold, og nú var tín tíð at enda komin, men tað er bara so óftauligt at tú ikki er her hjá okkum meira.

tað í eina tíð hevur staðið okkum greitt, at tann tíð sum var máld út til báðar abbar okkara her á fold var um at verða farin, og vit tí ikki vóru ófyrireikaði, so hevur tað ikki gjørt sorgina og saknin

At tú var nógv avhildin sást á tí stóru mannafjøld, sum fylgdu tær til seinasta hvíldarstað her á fold. Jens Pauli var tvøramaður við stórum T. Var á Sevmýri til hvønn fótbóltsdyst, sum yngri spældi tú

at tú enduliga ert komin heim til tín einglaflokk, og tú vekir yvur okkum, eins og tú gjørdi her á fold. Saknurin er eisini stórur hjá Niels og Karl, nú teir hava mist ommu sína, og tað er ikki lætt. Nógvir [...] longur okkara millum, men tú ert farin heim til Várharra og heim til tey kæru, sum tú misti her á fold. Men vit vita, at vit aftur ein dag skulu hittast og tá vil hvørki sorg ella myrkur okkum raka. Vit

heim aftur, bara fyri at sleppa í kirkju. Eitt ár seinni, um somu tíð, segði hann farvæl við hesa fold og slapp endiliga at vera saman við konu og soni sínum, Elisabet og Hans Jacob aftur. Sonin misti [...] fitt og skemtingarsom, sum langabbi var. Ja eg loyvi mær at ivast, um tað yvirhøvur er nakar á hesari fold, sum hevur sama lyndi, ið hann hevði. Hann vildi altíð hava, at vit hildu føðingardag fyri honum.

dag skulu møtast aftur ? ta trúgv sum mamma og pápi altíð hava lært okkum: ?Tá lívið er liðugt her á fold, er ein nýggj byrjan fyri framman ? tað æviga lívið, har vit øll skullu møtast aftur?! At enda vil

Reynatúgvu. Ikki tí mamma, tú livdi, og upplivdi, stórt sæð alt tað spennið, sum lívið bjóðar okkum her á fold. Borin í heim til smámannakor, við einum pápa, sum tíðliga gjørdist álvarsliga sjúkur og at kalla [...] ein varði og vegvísari, fyri okkum øll um hvussu inniligur og reinur vinskapur kann byggjast her á fold. Og eg veit mín góða Maja, at tín saknur sker sálina, líka so svárt, sum hjá okkum. Hendurnar hjá

undraðust á, hvussu tað var til, at so nógv fólk vóru og fylgdu ommu til hennara síðsta hvíldarstað her á fold, nú tá hon var so gomul, men hóast omma var so gomul, so trúgvi eg, at omma hevur rørt øll tey hjørtu

virdur maður, prógvaði stóri skarin, sum í Betesda fylgdi honum til seinasta hvíldarstað hansara her á fold – (tjaldbúðin) “dustið er fari aftur í moldina og verður sum tað var áður, men Andin er farin til