er tí vit eru vald inn á ting. Hinvegin kann tað ikki verða rætt einans at brúka fáar dagar, og so rópa eftir semingsfólkum, mín meining er, at tá partarnir settu seg at samráðast, so skuldu hurðarnar verði

bøkur um evnið. Eitt av aðalmálum hennara er at upplýsa fólk um, hvussu týdningarmikið tað er, at vit rópa varskó so tíðliga sum gjørligt, um vit kenna til børn, sum eru fyri vansorgan. Fyrsta tíðin leggur

stóð fyri. Um ta hendingina tann 25. juli í 1874 skrivar Anna Evensen: »Tá vit harheima hoyrdu fólk rópa, at nú kemur kongaskipið, fór pápi upp at rista. ? Tú ert ikki nervøsur, spurdi eg, tú ert jú so vanur

hann ætlar sær at hyggja eftir KÍ. Tað er eitt sindur ringt at tosa, tí øll vilja fortelja, og tí rópa øll ísenn. Men nú kemur millummálin á borðið. Poppkorn fáa tey í dag, men fyrst fara vit út at taka

vit flóta. Og tað kann so ikki verða til gagns fyri nakran. Samfelagsoyðileggjandi Øll orsøk er at rópa varskó. Sitandi samgonga er farin undir eina miðvísa herferð ímóti teim reglum, sum hava eyðkent okkara

veðurfyribrigdið við veksandi hita í Kyrrahavinum, El Nino, viknar. Ístaðin fáa vit tað, sum veðurmenninir rópa El Nina, sum elvir til fleiri stormar og ódnir. Hin orsøkin er, at sjógvurin har á leiðini er heitari

Fyri mær at hoyra er púra kvirt rundan um okkum, men ungi maðurin hinumegin borðið hoyrir eina rødd rópa eftir sær, meðan vit práta saman. ? Onkuntíð eru tað mildar kvinnurøddir, men beint nú er tað ein [...] kámari nú. Onkuntíð eru tær næstan heilt burtur. Beint nú hoyri eg eina heldur harða mannfólkarødd rópa, men tað eri eg so vanur við, sigur Ingi og letur meg líkasum skilja, at eg ikki skal óttast røddirnar

kendur. Í Føroyum er man bara almennur persónur. Einasta broytingin er, at børn kunnu finna uppá at rópa eftir mær í býnum. Í løtuni arbeiða Tróndur og aðrir við einum nýggjum prosjekti í SvF, men hetta

er tað ein veruleiki, at NSÍ enn eina ferð steðgaði HB í steypakappingini. Líkindini vóru einki at rópa hurrá fyri við Løkin. Umstøðurnar at vísa rættuligt fótbóltsspæl vóru vánaligar, og ivaleyst eru tey

støður, sum vit tíðum koma í. Hvat gera vit, tá møði, manglandi tol og stuttskygni koma yvir okkum: rópa, sláa, telja uppí 10, halda um barnið? Hetta mugu vit vita, tí barnið kopierar okkum, og fer møguliga