Tórfríð sluppu at vitja teg alt fyri eitt og blivu so góðar við teg. Síðan fluttu tit til Sands, har tú vaks upp, men tú var ofta her norði í Skopun hjá ommuni og abbanum og øllum hinum, sum vóru so góð við

Tórfríð sluppu at vitja teg alt fyri eitt og blivu so góðar við teg. Síðan fluttu tit til Sands, har tú vaks upp, men túar ofta her norði í Skopun hjá ommuni og abbanum og øllum hinum, sum vóru so góð við teg

saman, og eru teir vaks­nir nú og eru til skips. Herluf og Lis bygdu hús sam­an uppi á Mýrum, og er tað sera vakurt at búgva har ser­liga um summarið, tá ið heiðafuglurin letur. Herluf vaks annars upp við

gjørdi, at vit ikki rættuliga komu at kennast, fyrr enn unglingaárini vóru farin afturum. Tá Hjørdis vaks upp var vanligt at gentur, rættiliga ungar, fóru út at tæna. Soleiðis var eisini hjá henni. Hon arbeiddim

stevnum, og var hon ein góður stuðul hjá øllum okkara limum bæði tá tað gekk væl og minni væl. Ingibjørg vaks upp úti í Hornabø, og tað gjørdi, at hugurin til kappróður var stórur, tí sum hon segði, so var teinurin

Jens Pauli er farin um sýn og eftir standa minnini. Hann vaks upp í Sandavági, foreldrini vóru Leivur Johannesen, Norðan fyri Vegg í Hesti og Jensina Heinesen á Lofti í Sandavági. Leivur og Jensia átti

Johan var ein kendur og virdur persónur í kirkju, heimamissións og sjómansmissións samanhangi. Johan vaks upp í Rituvík, og fór sum flestu javnaldrar til skips. Við skipi undir Íslandi á ungum árum, var Johan

setu, og dunkini av Alpha motorum hoyrdust runt vánna, ja, tá var gaman at liva. Í hesum umhvørvinum vaks Jákup upp. Ei undur í at hann seinni í lívinum kom at virka innan hetta økið í eitt heilt mannaminni

Jóhan vaks upp í Hattarvík, elstur av átta systkjum. Sum ungur fór hann til skips. Sum sjómaður royndi hann nógv. Hann var bæði dekkari, kokkur, stýrimaður, og hann royndi seg eisini sum skipari. Jóhan

ein urtagarð, har vit øll eru partur av, og har vit sum einstaklingar og familiur vaksa upp. Sjálvur vaks eg upp í einum lítlum garði í lívd av tveimum væl rótfestum trøðum, har vóru sera góð gróðrarlíkindi [...] og har fekk eg eyga á eina vakra rósu, og tá ið eg so fór at ganga inn í urtagarðin, har sum rósan vaks, sá eg, at har vóru fleiri runnar og trøð, enn í tí garðinum har eg var vaksin upp, og tað eina lítla [...] urtagarð. Men tað vísti seg skjótt, at tað lítla træið sum skaraði framúr, tað bleiv til eina eik, sum vaks sera væl og skapti góð gróðrarlíkindi rundan um seg, og tá ið okkurt hvast æli kom, so leitaðu vit