tað merkir, at tá alt tykist vónleyst og alt tykist at vera tapt, tá sigar Gud. Tað var hetta, sum hendi á krossinum. Vit eru sum kristin sett at bera Kristi sigur ´viðari til onnur, tí vit eru Guds armar

tað merkir, at tá alt tykist vónleyst og alt tykist at vera tapt, tá sigrar Gud. Tað var hetta, sum hendi á krossinum. vit eru sum kristin sett at bera Kristi sigur víðari til onnur, tí vit eru Guds armar

fyri. Tað, sum hendi í Nazaret, hvussu ið hon ferðaðist ta longu leið oman til Judæa fyri at hitta Elisabeth, tað, sum síðan hendi, tá ið fólkið skuldi verða skrivað í manntal, tað, sum hendi í Betlehem, [...] nakað líknandi.« Tað er nevniliga júst tað, sum evangeliið sigur. Sovorði hendir annars ongantíð. Tað hendi bara ta ferðina, tá ið Guð sendi Son Sín og lat Hann verða føddan av eini kvinnu. Tá ið vit lesa teir

hevur gjørt fyri okkum. Grundvøllur okkara er Kristus. Vit fingu Jesus til faðir og harra. Hetta hendi í heilagu dópsstund okkara. Vit eru nýggj menniskju og endurfødd at hoyra Gudi til. Hetta geldur bæði

hevur gjørt fyri okkum. Grundvøllur okkara er Kristus. Vit fingu Jesus til faðir og harra. Hetta hendi í heilagu dópsstund okkara. Vit eru nýggj menniskju og endurfødd at hoyra Gudi til. Hetta geldur bæði

Sjálvt uppreisnarundurið hevur eingi vitni, tí kann eingin siga, hvat ella hvussu tað ver-uliga hendi. Grøvin var longu tóm, tá ein eingil kom niður av himni og velti steinin frá. Men eru eingi vitni

pínu og ræðuleikar, fyri at dyrka harðskapin, men tí vit kunnu síggja kærleikan aftanfyri tað, sum hendi á Golgata. Hví mátti Jesus ígjøgnum so nógva pínu? Tí so nógv hevur tað kostað Gudi at frelsa okkum [...] fyri at vit kundu sleppa undan. Jesus doyði fyri at taka ta revsing, sum vit høvdu uppiborið. Tað hendi fyri meg og teg. Í krossins pínu liggur Guds hjarta. Jóannis Fonsdal, prestur

steinurin, sum stongdi fyri grøvini, skuldi burtur. Ei undur í at jørðin skalv tá ið hetta undrið hendi. Og so hoyrdist: Jesus livir! Har hin stóri, tungi steinurin áður hevði ligið, spratt vónarinnar

sum gevur honum bæði mátt og mót og gleði. Hetta er páskaboðskapurin, orðið um tað øðiliga, sum hendi, tá ið Jesus sprongdi deyðans portur út. Men hesin boðskapur peikar eisini frameftir. Tað er vón fyri

meg, afturímóti hesum, at Guð elskar meg, Skapari himins og jarðar, hann, sum hevur allar lutir í hendi og ongantíð broytist, men altíð er hin sami? Kann mannakærleiki soleiðis nema huga og sinn okkara