heldur nóg mikið at landsins stjórn og lóggevarar bara sita hendur í favn hvørja ferð og bíða til støðan er vorðin so ótolandi, at slík lógarinntriv gerast neyðug. Teir hava eina treytaleysa skyldu at forða
dálking og minni av øðrum dýrum, ið ikki tola nógva dálking, kann tað vera ein ábending um, hvussu støðan er. Uppgávan hjá maðkinum niðri við havbotnin er ? eins og omaná jørðini - at "velta" jørðina, soleiðis
tekur fyrsta sjúkradagin hjá barninum. Viðvíkjandi muninum í inntøkuna hjá kvinnuni og manninum er støðan í Danmark, sambært eini nýliga kunngjørdari kanning tann, at hesin veksur, tá børnini koma, tí maðurin
slett ikki til í Klaksvík. Hann arbeiddi bara eftir einum meistaraheitið í B36, men í Klaksvík var støðan ein heilt onnur. Hann skuldi byggja eitt nýtt lið upp, og hetta var nakað heilt annað enn hann var
embætisførslu, skuldi tad vera nóg mikið til at fella ein landsstyrismann. ? Men nú tykist tað sum um støðan er broytt og tað er hugvekjandi, at tjóðveldisflokkurin ikki er farin fram vid sama fastleika í hesum
ríkisfelagsskapin og donsku kreppuhjálpina í 90-árinum, og tað kann hvørgin parturin hava sitandi á sær. Støðan verður ikki greiðari av, at vit ístaðin fyri varaløgmann hava sent ein vrakaðan landsstýrismann til
við málinum. Næsta stigið hjá familju- og trivnaðarmálaráðharranum verður at dokumentera, hvussu støðan er. Hetta skal gerast við sociologiskum kanningum av trivnaðinum á ymsu plássunum í Føroyum viðvíkjandi
inntøkur enn kvinnurnar. Tað tordi ongin, hóast tað í roynd og veru hevði verið tað erligasta, nú støðan var, sum hon var. Uppskotið var nevniliga tað, at ikki skuldi bera til at nýta 6 teir bestu mánaðirnar
klaksvíkseygum. Endin var at vestmenningar vunnu teirra dyst heldur óvæntað 3-1 móti havnarmonnum, og støðan í hinum dystinum var 2-1 til kollfirðingar. Talvið á fjórða borði millum klaksvíkingin Finnbjørn
hevur áhugi serliga verið fyri jakkunum úr føroyskum seyðaskinni. Á mótamessuni í Keypmannahavn var støðan ein onnur. Har var so at siga eingin áhugi fyri pløggunum, ið einans vóru úr skinni, meðan stórur