ELSKI sól og strond, so eg má viðganga, at eg nokk eri mest til at sleikja sól á strondini. Um tað at svimja við delfinum á Kuba telur við sum aktiv feria, so eri eg so avgjørt eisini til tað ;) Hvørjum hyggur
føroyingum, men so sanniliga eisini hjá útlendingum. At svimja á sjónum er vorðið sera vanligt, men Svínoy er brimpláss, og tað er ikki trygt at svimja á sjónum nakrastaðni. Men svimjihylin hava vit, og [...] kunnugt úti fyri fleiri syndarligum sjóvanlukkum fyrst í 20. øld. Hvørki børn ella vaksin dugdu at svimja, og hugsjónin aftan fyri hylin var, at tað áttu øll at duga. Svimjihylurin er í Stórá, stutt [...] søguligur, og umboðar eina áhugaverda tíð fyri 90 árum síðani, tá fáir føroyingar dugdu at svimja. Søgan um hylin er verd at siga, og onki sigur søguna betri enn hylurin sjálvur, har hann liggur
D'Arrigo við tíðini 3:42.34. Tað eydnðaist dananum Mads Glæsner, sum Pál mangan hevur dystast við at svimja seg í finaluna. Hann hevði tíðina 3:43.76.
2 og 3, at tað tykist at hava gjørt mun. Tá svimjararnir venda eftir 50 teir fyrstu metrarnar, so svimja teir seinni heim. Hetta sást greitt hjá Páli Joensen í finaluni í 1.500 metrum, har tíðin “heim”
fótbóltur á skránni. Tit fara knýta nýggj vinabond. Tit fara at stuttleika tykkum á event-økinum, fara at svimja og at bowla, kappast móti málverjum úr EFFO – kappingini, spæla street og Fifa, og so framvegis –
nýggi hylurin í Gundadali stóð liðugur, hevði Havnin ongan hyl. Í 1951 varð tí aftur farið á sjógv at svimja kapp. Seinastu ferð fyriskipað kappsvimjing var á sjónum á ólavsøku var á Vestaru Vág í 1954. Hóast [...] ólavsøku, hongur við, verður dentur lagdur á, at hetta er eitt tiltak fyri øll, ið duga og dáma at svimja, antin tað so er fyri at kappast ella ei. - Høvuðsendamálið er at vera við, at røkka málinum og fáa
Olympic Park. Atgongumerkini vóru finigð til vega við vón um at Pál Joensen hetta kvøldið skuldi svimja í 1.500m finaluni. Tað gekk tíverri ikki, men tá vónbrotið hevði lagt seg eitt sindur, so var talan
veturin, tá áin var fryst , skreiddu vit á sparkarum og skoytum. Tað var eisini har, vit lærdu okkum at svimja. Jú har var lív og góðir dagar. Seinni í lívinum havi eg havt nógvar góðar og ríkar løtur her saman
ongum, og vildi ynskt at duga eins væl at svimja, sum áarrossið. Áarrossið klænkar seg og vil læra at dansa eins og rossið. Rossið fitar seg fyri at læra seg at svimja. At enda gerast tær vinkonur. Gríma framførir
Rossið metir, at øll ross eru fim og sterk og kløn. Men so hittast tey. Rossið er ikki við uppá at svimja. Tað endar við, at áarrossið vil gerast klænt og rossið byrjar at eta. Tó eydnast hetta ikki so væl
