fjøltáttan. Tað er sum eg havi skrivað fyrr, torført at tosa um eina semju um spurningin: hvat er ein tjóð? Tað einasta ´objektiva´ svarið er helst, at tankin um tjóðina gongur aftur til týska romantiska

eru ónøgd við stýrið í landinum. Hugsanin her er, at felagsskapur og ein felags kensla mótvegis eini tjóð skapar samábyrgd og minkar um talið av summum brotsverkum, so sum vandalismu. Sambært álitis-kanningini

mál millum tvey lond, sum má bera til at loysa politiskt. - Soleiðis, sum støðan er, har ein heil tjóð verður stongd úti úr øðrum landi, tykir mær hetta ógvuliga primitivt. Hann heldur, at hetta minnir

eini politiskari organismu, sum treingist, smalkar og verður naskari fyri hvørt umfar ? er fyrst ein tjóð, síðani ein lítil politiskur flokkur og í triðja og seinasta umfari ein einstakur persónur. Henda

tjóðskaparligt reyp eru einki annað enn skaðiligt. Við at rósa kann man fáa einum persón og helst eina tjóð at sovna í sjálvgleði, fáfongd og hástórum reypi, ið rungar av hugmóðigari talu og sjálvstoltum ótta [...] felagsskap". Renan er kendur fyri at siga, at slíkir ímyndaðir felagsskapir byggja á, at fólk í eini tjóð hava ymiskt til felags, og at tey hava tað til felags, at tey hava hava gloymt eins nógv tey eru samd

eftir at ES, altjóðagerðingin og broyttar heimsmyndir krevja eitt nýtt slag av virðum, har t.d. hvør tjóð ikki kann halda á at vísa á eina savnandi kensluborna eind, ið vísir til ein tjóðskaparligan samleika

felagsskapur, har vit fáa møguleika at knýta bond. Við stremban fáa vit eitt gott oglæruríkt samfelagslív, tjóð okkara at frama, segði Lassen Klein at enda. Heilt fitt av fólki var komið saman til at hátíðarhalda

Rómur og sigursrúsur er gott fyri sálina og sjálvsálitið hjá einum skapandi fólki. Sum ein lítil tjóð hava vit serligan tørv á at gera vart við okkum. Eins og børnini skulu vit allatíðina hoyrast og síggjast [...] óvitandi heimføðingar, sum undrandi slota eftir ferðafólki. Nei, eftir fáum árum eru vit vorðin ein tjóð sum bjóðar seg fram á flest øllum økjum. Heimurin er vorðin minni og vit eru vorðin størri. Mangan

w. Okkara børn, ið hava góðan hug til bókina, skulu vera við at tryggja, at vit ikki enda sum ein tjóð av fólki, ið bert dreiva runt um kring og ganga í svøvni. Tey skulu vaksa upp og velja frá, skilja

rættindi tey skulu hava! Spurningurin verður ikki minni aktuellur, um Føroyar gjørdust sjálvstøðug tjóð og settu á stovn serføroyskan ríkisborgararætt. Hvat skulu vit øll, sum búgva uttanlands, og sum á