vitjaðu tíðum í egningarskúrinum. Har munnu nógvir politiskir spurningar verða loystir, og nógvur fiskur fiskaður. Tað var eisini virkuliga stuttligt at síggja babba hava unglingarnar kring seg, tá ið hann
vinnuliga. Hetta eru viðurskifti, sum tað ikki er neyðugt at hugsa um aðrastaðni í landinum. Eitt nú skal fiskur flytast suður av uppboðssøluni og partvís skulu eisini slógvbingjur flytast suður og tað gongur ikki
illa at síggja aðrar vinnumøguleikar enn teir, sum hava við fisk at gera. Sjálvandi ásannar hann, at fiskur er tað tilfeingið, vit hava mest av. Men tað verður ov vandamikið at grunda at kalla alla okkara
Vit eru fiskivinnutjóðin Føroyar. 98 % av okkara útflutningi er fiskur. Ogn alra føroyinga. Tað verður sagt, at fiskurin heldur hesum landi uppi, og at fiskivinnan er álit okkara. Sambært hagtølunum hava
td. loyvt at stuðla gransking, sjúkufyribyrging, infrastrukturi og at tryggja nóg mikið av føði. Fiskur varð hinvegin viðgjørdur eins og vanlig vøra og kom tí ikki undir øll undantøkini, sum vóru galdandi
jóla í 1946. Tá fór eg umborð á ein trolbát í Faksabuktini. Vit vóru 10 menn. Tað var sera nógvur fiskur, bert hálvsmáur toskur. Hann var kruvdur beint niður í lastina, og vit avreiddu hvørt kvøld. Í [...] ikki forandraðir eftir øll hesi árini. Vit búði í skúrum inni á fastlandinum, men ótu úti á oynni. Fiskur var nógvur. Vit flaktu sjálvir fiskin. Tá so tíðin var farin, skuldi riggast til at fara avstað
kenna hann), kirkju, fiskavirki og eitt fiskifar, sum liggur við bryggjuna í sólskininum. Tá nógvur fiskur er at fáa, og tá fiskaprísirnir eru høgir, tá blomstrar bygdin. Manningin tjenar væl, og konurnar [...] føroyskt gjaldoyra. Vit kunnu kalla tað eina “fiskakrónu”, tí av útflutningsinntøkum okkara, telur fiskur meira enn helvtina. Fyri hvørja krónu vit útflyta, kunnu vit keypa fyri eina krónu av innflutningi
heilfrysta umborð høvdu vit í FSN skotið upp at yvirskriftin bleiv broytt til: »Heilfrystur fiskur er fiskur, sum er frystur við høvdi og gørnum« . Hví semingsmenninir funnu upp á at koma við einari yvirskrift
ella menninir farnir til húsa ? ikki var meira ónomið land í allari oynni. ? ? ? Útfyri støðlaðist fiskur og stóð til miðis um skallar, hann søktu brimvátir menn, sum løgdu frá landi á morgni ? teir vandust [...] vás, sum ættin møddist av elli, nutu har fong ella feigð, sum lagna og líkindi lógu. ? ? ? Her kom fiskur á land, og hiðan varð farið at fleyga niðan um burtkrógvað nev á streymmjúkum sjógvi á urðar ? grøtandi
tær vóru beint útfyri okkum á sandinum. Hornini komu uppundan og nísurnar svuvu eins tætt og annar fiskur, eg hevði eygleitt. Máire hevði fyrr sæð einstaka nísu, men ongantíð ein heilan bólk. Hon óttaðist [...] morgunmaturin varð etin. Sólin var altíð niðurfarin, áðrenn við fingu at eta um kvøldið. Epli og fiskur og ein mjólksopi var vanligi kosturin tá á døgum. Tá eplafruktin sveik, høvdu vit majsmjøl, sum varð
