samfelagið er so lítið og vit vildu sleppa undan slatri og sleygi. Í eini slíkari støðu rópar tú til Gud um hjálp og eg veit, at nógv bóðu fyri Sóley og okkum. Tað hevur hildið henni og okkum uppi, sigur [...] mótgangi fært tú styrkina. Sum tað stendur, at "sum tín dagur er skal tín styrki vera. Leggja vit alt í Guds hendur fáa vit styrki, sigur Sigrið.
mánaðar, men tíðin hevur verið hendingarrík og og hon hevur fingið rættuliga útferðarhug. -Tað veit Gud, eg fari avstað aftur, sigur hon. -Eg fari ikki heim aftur til Føroya beinanvegin eg eri liðug at lesa [...] óttafull longur, sigur Halldis. - Munur er á ættbólkum, sum hava hoyrt evangeliið og tey sum ikki. Hóast Gud er komin inn í teirra liv, so er gerandisdagurin stríggin, men óttin er burtur. Tey hava fingið ein
innerste landskap, og síðani tann ótrúliga vakra sangin I wanted nothing else, har hann í sanginum bað Gud vísa sær aftur á ta fyrstu tíðina sum kristin. Ein ómetaliga vakur og talandi sangur. Tá felagskórið [...] føroyskur gospel hevur svingað so væl í Føroyum. Boðskapurin í sanginum var einfaldur, Í øllum larminum er Gud friðstaðurin í Harlem, og her hjá okkum. Kórið sang fleiri sangir, men vert er at býta merki í tríggjar
Victor er í Havn, hendir ein kollvelting í lívi hansara. Hann sigur sjálvur, at um heystið 1913 kom Guds kall persónliga til hansara, og hann fór at ganga á møti í Meinigheitshúsinum. Har væntaði hann sær [...] sálma- og sangbøkur út. Í 1952 vórðu allir sálmar og andaligir sangir savnaðir í eina bók, ”Songbók Guds Fólks”. Av teimum 1125 sálmunum og sangunum í bókini átti Victor sjálvur knappar 900 týðingar og einar
við eini kristnari trúgv. Vit eru menniskju, og í kraft av at vit eru menniskju, eru vit syndarar. Í Guds eygum eru vit eins stórir syndarar. Sum ein prestur segði so gott og eg citeri: “tit skulu minnast [...] døma nakran, tí tað er bert ein ið kann døma... At tað sita nakrir politikkarar og halda seg verða Gud í einum politiskum máli, er ein farligur coctail. Hettar er fundamentalisma tá hon er vandamiklast
hesum sera skriftmálsliga høpi: Eg spurdi, hvagar skipið fór, spurdi eg á týskum og Gud gjørdi hann haltan, gjørdi Gud Abraham . Onkrar íslendskar máliskur eru, eitt nú um klokkutíðir sum klokkan var langt
bønin, føstan, pílgrímsferðin til Mekka, og at geva olmussu. Trúarjáttanin "Eg vitni at eingin gud er uttan Gud (Allah), og Mohammed er tænari hansara og boðberi" Bønin "Áðrenn muslimar biðja, skulu teir
og valagn, men vird sum persónar, sum menniskju, sum vit øll, skapt í Guds mynd. Sum politikkarar eru vit sett til at vera Guds armar her á fold. Skulu vit gera okkum nakra vón at savna saman aftur pettini
Ein kann siga, at menniskjasliga ber hetta ikki til, men vit hava sæð Guds hond í hesum, og tí er hetta onki minni enn eitt Guds undur, sigur hann. Vælvild Nógv tos gekk serliga um í fyrstuni, hvussu
samkomur í dag, sum mangan er torført hjá fólki at gjøgnumskoða og sum als ikki samsvarar við tað, ið orð Guds lærir. Mong menniskju undrast og eru hugtikin av øllum tí yvirnáttúrliga, tey hoyra um og síggja - [...] sum sálarhirði hennara helt uppá, tørvaði henni so sanniliga eisini at verða nomin av Honum. Hví, Gud? bønaði og bað hon. Hví sleppi eg ikki upp í part? Hon settist á gólvið og fór at gráta beiskliga,
