spurning. Tað er eisini ein sera áhugaverdur spurningur, hvat, ið tey lond, sum enn eru uttanfyri ES nú far at gera. Mestan áhugan og størsta týdningin fyri Føroyar í hesum samanhangi er spurningurin, hvat Noreg

vit hava jú eina land­fasta far­leið mill­um Havn­ina og Skála­fjørð­in. Hó­ast hon er drúgv, so eru eisini aðr­ar al­tern­a­tiv­ir møgu­leik­ar, enn ein bein­­leið­­is far­leið mill­um Havn­ina og Toft­ir [...] ú­skap­ar­lig­a hev­ur størri týdning at brúka eina milliard til hesa farleið, held­ur enn aðr­ar far­leið­ir, sum kanska gagna fleiri øðrum økjum – og sum eis­ini gagna sambandinum mill­um Skál­­­a­fjørð­­in

korona­krepp­una vakna aftur til eitt samfelag, sum er á ør­mund­arhúsi, tí so nógv arbeiðspláss eru far­in fyri skeyti. Vit skulu hava alt sam­felagið upp aftur at koyra eftir hetta nos­ið. Tí krevur tað

partvíst vunnið stríðið um, at tað er ikki so farligt »at samstarva við tann feika«. Andstøðan hevur fingið landsstýrið at vera minni russaraóvinarligt. Hetta er farligt spæl, sum kann kosta nógv í komandi tíðum [...] skiljast sum um, at lim­ir­nir í utt­an­lands­nevnd­ini kundu greiða floks­fel­øg­u­num frá tí, ið far­ið er fram. Sjálv­andi kunnu teir ikki tað, og tað veit Høgni Hoydal eisini. Og tað vita øll tingfólk

broytingina í grein 266b í revs­i­lóg­i­ni, sum sambært hesum kon­serv­a­tivu politikarum var líka farlig sum javn­støðu­lógin. Seks ár skuldu ganga, til vit fingu javn­støðu­lóg­ina og nógv fleiri ár, áðrenn

klappar poli­tikara á ryggin. Tíð­in við brøðralag og fólk­a­pen­sjón og samfelagsligum sam­an­haldi er far­in. Nú snýr tað seg um meg og mítt. Før­oyskur politikkur er farin frá sam­h­aldsfesti til einstaklingsrøkt

Miðvíst arbeiði, tol og treiskn­i hava borið frukt, og hó­ast sensa­ti­ón­in ikki kom í hesum um­far­i­num, so var tað so sera nær við. At FSF kann fylla bæði Tórsvøll og Svangaskarð inn­an fýra dagar

var fallin í ránsmannahendur? Tann lógkøni svaraði: »Tann, ið vísti honum miskunn.« Og Jesus sigur: »Far tú og ger tað sama!« Hondina á hjartað. Vit eru ikki sum samáriabúgvin. Vit hugsa heldur »what's in

har tað tí við góðum rætti kann sigast, at rentustuðul í so máta verður útgoldin til nýtslulán. So far so good, segði maðurin, og helst eru fleiri, sum duga at síggja tað skilagóða í argumentaiónini. Men

aftur gekk alt væl í sambandi við trygdarlendingina, sum eisini fór fram á sama stað í Noregi. So far so good. Alt gekk fyrimyndarliga fyri seg, eingin fekk skaða, tó at mong helst hava fingið hvøkk ella