tíðina til at mála í, sigur Petur Jacob við einum brosi á kinn. Eingin føst tíð Hjá listamálarum er ofta so, at teir hava eina ávísa tíð á degnum, har teir føla seg mest inspireraðar at gera tað, sum teimum

Friday? - Eg havi verið sera glaður fyri átakið, serliga tí, at eg fái keypt tær størru jólagávurnar og ofta okkurt annað sum manglar heima. Tað sigur Ólavur Larsen, sum er býráðslimur í Fuglafirði, tá hann

serliga klæðir, og KT finni eg upp á at keypa impulsivt tílíkar dagar. Janus Rein leggur aftrat, at hann ofta í spølni sigur við tey nærmastu, at hann slíkar dagar keypir fyri tað, hann sparir.

av fleskasteik. Jóladag eta tey eina risastóra, fylta, kalkun. Her heima í Føroyum er 1. jóladagur ofta eitt sindur meira avslappaður, og vit taka tað, sum tað kemur, men altíð við ynski um eini gleðilig

longum valstrí_i gerast bæ_i valevni og fólk sum heild troytt, og tá fara vi_urskiftini í longdini ofta at snúgva seg um líti_ vi_komandi og kunstig mál, sum eru uppi júst í tí tí_ini. Hann sigur seg hava

at tann næsta ikki verður um nakran vampýr. - Eg brúki ikki so nógva tíð til at skriva. Eg skrivi ofta brot, sum koma til mín tá eg til dømis havi verið ein biltúr, so renni eg uppá loft at skriva tað

tíðindi á in.fo um, at eg var á veg uppí Tjóðveldi. Havi hetta at siga í hesum sambandi: Sum eg so ofta havi sagt fyrr, so er tað týdningarmesta nú, at fáa framt nøkur av aðalmálinum, sum ikki bara eg –

upp í allar smálutirnir í mínum tekningum, og at mínar tekningar hava ein ávísa útstráling. Eg hugsi ofta um, at mínar tekningar skulu seta nakrar tankar í gongd hjá teimum, ið síggja tær. Og hjá mær er tað [...] trupult við at skula siga nakað ítøkiligt um umstøðurnar hjá ungum myndlistafólki í Føroyum. Eitt, sum ofta verður tosað um viðvíkjandi Føroyum, er støddin og fáu fólkini har heima. Her hugsi eg at tað bæði

fólk, tú ert góður við og sum eru góð við teg. - Keðiligar løtur eru helst nógvar av, men tær hava ofta so lítið uppá seg, at tær bara enda sum ein sarkastisk "grumpy old man's" status á facebook.
 Kim

gamal og júst blivin pápi at elstu dóttir okkara, Anniku. Arbeiðsdagarnir vóru langir, og vit tørnaðu ofta ikki inn aftur fyrr enn klokkan 20-21 á kvøldi. Karl Johansen helt fyri, at hetta tíðarskeiðið í 1974