lys? - stuttsøgusavn hjá William Heinesen. ?Beinanvegin hugsaði eg, at her var okkurt at granska í, sigur Olja. Hennara høvuðsuppgáva endaði eisini við at verða um William Heinesen. Tað vóru skaldsøgur hansara [...] Christian Matras, Regin í Líð, William Heinesen og aðrar, sigur Olja. Olja dugir ikki rættiliga at siga í stuttum, hvat tað er, sum hevur fangað hennara áhuga við William Heinesen og øðrum føroyskum rithøvundum [...] Olja. Ritgerðin verður skrivað á russiskum og á donskum. Eisini hevur hon umsett fleiri av yrkingum Williams til russiskt og eina stuttsøgu, og tær verða í næstum givnar út í Russlandi Vegleiðari hennara og
leikur í hesi skriving? So seint sum 25. september 1934 hevur tað ikki enn rættiliga borið við William Heinesen, at vinmaðurin er farin undir eina skaldsøgu: »Viðvíkjandi skaldsøguni hjá tær, so kom tað mær [...] sær uppundan aftur er skaldsøgan. Men eisini hon krevur bæði nervar og megi«. Og hann biðjur William Heinesen senda Tinganesi »eitt blítt eygnakast. Tað er har skaldsøgan er um at taka seg upp - í vindgosinum [...] Beintu«. Eftir eina lítið hugaliga skurðviðgerð skrivar Jørgen-Frantz Jacobsen tann 20/2 1935 til William Heinesen: »Men annars vil eg ikki doyggja, bæði fyri móður mínar sakir, og tí at eg eisini fegin vildi
helst er tann størsti bókmentaheiðurin um okkara leiðir. Higartil hava bara tveir føroyingar, William Heinesen og Rói Partursson, fingið virðislønina. Orðið í Norði er skipað á tann hátt, at rithøvundarnir
mær til at koma við ymsum gáloysisligum metingum úr egnum brósti um verk og høvundar, eitt nú William Heinesen. Eg fekk tó skjótt at sanna, at Ebba ikki hevði minsta feril í sær av teirri bókmentaliga p [...] samleikaspjaðandi andgletti og tilelving til hamkent miðjuloysi ikki ólíkt tí, sum írska skaldið William Butler Yeats lýsir í yrking síni "The Second Coming". Men mótsetningurin millum tað føroyska og tað
Tað var William Heinesen, sum segði, at Havnin er heimsins nalvi. Og nú Sosialurin hevur húsast í gomlu handilshúsunum hjá Williami og ætt hansara í Vágsbotni í út við tvey ár, kunnu vit sjálvandi
menniskju. Í einari av teimum sváru og seinastu stundunum, skrivaði Jørgen-Frantz til vinmannin William Heinesen, at orglið spældi sum ongantíð áður, men at kirkjan helt ikki til musikkin. Vitið og hjartað
skúlanum. Haldi, hon hevði okkurt norðurlendskt tilknýti. Har vóru menn, sum Ingálvur av Reyni og William Heinesen. Vit hjálptu teimum at bera málningarnar upp í stóru hølini, sum tá ikki vóru innrættað. Hetta
hava roynt at lýsa, hvussu Føroyar taka seg út á heimskortinum. Í Glataðu spælimonnunum lýsir William Heinesen Føroyar, sum eitt sandskorn á gólvinum í eini veitsluhøll. Síðan lýsir hann, hvussu man við
leiklut í bókini. Men sambært William Heinesen helt hann, at ?hesin tittulin var ov átrokandi, ov langtandi?. Í brævaskiftinum sínámillum kallaðu Jørgen-Frantz og William aloftast bókina fyri Barbaru ella [...] William Heinesen fortelur einastaðni, at sótu hann og Jørgen-Frantz Jacobsen og fingu sær øl onkustaðni í Keypmannahavn, so fegnaðist Jørgen-Frantz stórliga, um ein fluga settist á ølglasið. Hann plagdi [...] kanska tann týdningarmiklasta - var, at bókin var ikki liðug. Nú verður handritið sent Williami Heinesen, sum tettar nøkur glopp og skrivar alt inn á maskinu. Í eini samrøðu vil hann vera við, at tað var
Nielsen verður í ummælinum sagt, at hann er ein avskapaður yrkjari í ætt við bæði Rabelais og William Heinesen. Um Oddvør Johansen verður sagt, at hon sigrar ígjøgnum sítt fyridømi, og at tað er við sorgblídni
