innkomnu uppskotini, sigur, at tess meira tey tugdu navnið tjarnir, tess sannførdari vóru tey um navnið. - At enda samdust vit um navnið Við Tjarnir. Tað var Jonhard Mikkelsen, sum hevur verið í navnanevndini [...] vann kappingina. Summir uppskotsstillarar høvdu fleiri uppskot, men Remy hevði bert tað eina - Við Tjarnir. Virðislønin fyri vinnandi navnið er 5000 krónur, og uppskotsstillarin var eisini við á parnassinum [...] sum lóðar væl * sum skapar góð hugasambond * sum kundi verið um allar Føroyar. Tí er navnið Við Tjarnir. Tað var fyrr í ár, at navnakapping varð útskrivað til nýtt navn til nýggju stórhøllina, sum higartil

ári - sandast til, sum vit kalla tað – men nógva staðni ber til at gera nýggjar hyljar og smærri tjarnir til sílini at nørast í við miðvísum arbeiði. Hetta átti at verið førdur politikkur og ein sjálvfylgja

Størri og smærri vøtn og tjarnir eru at síggja í hópatali um alt landið, í dølum og botnum, við strendur og uppi við fjøll. Verri enn so alt er komið við á kort, helst tí tað er hildið vera ov smátt. Í

ganga. Tað ger løgreglan vart við beint nú. Á Facebook sigur løgreglan, at nú tað er so kalt, at tjarnir og vøtn eru fryst, kann tað vera freistandi fara sær ein túr eftir ísinum. Men tey visa á, at í roynd

skilja væl, at vit arbeiða ímóti at fáa grønari orku. Men teir siga, at vindorkuverkið hjá Sev Millum Tjarnir á Eiði, gongur ímóti grøna endamálinum. Teir ásannar, at ein umhvørvislýsing gjørd, men tað sær ikki

gjørt soleiðis, at tað í mest møguligan mun fellur inn í lendið, og atlit verða tikin til, at tjarnir og mýrilendi verða varðveitt. Sostatt verða vindmyllurnar settar upp burtur frá vátlendi. Eisini

Í kuldanum í hesum døgum er ikki løgið, at vøtn og tjarnir frysta. Soleiðis er eisini á Eiðinum í Vági, har Vatnið er fryst. Kanska er tað tí, at tað kann ganga rúm tíð ímillum, at hetta hendir, at maður

Grønlandi bráðnar nógv skjótari enn hildið. Eitt tað besta prógvið um tað er, at tað eru fleiri vøtn og tjarnir og fleiri áir inni á ísinum. Tað sigur íslendski jarðfrøðingurin, Haraldur Sigurðsson, við Morgunblaðið

skuldi vera grivið undir rygginum millum tær báðar tjarnirnar, har hon var sovnað. Men har vóru ongar tjarnir, har hon svav, og ikki dugdi hon at týða dreymin. Men kellingin gamla helt at tjarnirnar so kundu

ferðir, upp um garð at kaga Har sum vilt var óbygt lendi Funnu nýggjar leiðir, ongin kendi Millum tjarnir, onki mundi saka Bóru byrðar, sigldu har við flaka Tíðin brátt við øllum fór Hagin hvarv og bygdin